Epilogue - Two years later

2 may, 2000

Twee lange jaren waren voorbij gegaan nadat Voldemort was verslagen. In die tijd was er veel gebeurd, en veranderd. In het donker liep ik door de straat. Nog voor de zon op was. Als een dief in de nacht. Maar ik was geen dief. Ik kwam iemand bezoeken. Iemand die heel erg veel voor mij betekende. Ik liep door het donkere Godrics Hollow. De Muggles die er leefden waren nog in een diepe slaap. Het grind kraakte onder mijn schoenen terwijl ik over de kleine begraafplaats liep. Ik trok mijn stok uit de binnenzak van mijn gewaad. ‘Lumos,’ fluisterde ik en mijn pad werd verlicht. Ik scheen met mijn stok op de grafstenen waar ik langs op liep. Zoekend naar de juiste. Ik stond even stil bij een bepaald graf. ‘Lily en James Potter,’ zei ik zacht. Ik voelde een korte steek in mijn hart. Maar daarna vervolgde ik mijn weg. Hij zou hier ergens moeten liggen. Zijn laatste rustplaats. Nadat hij zo oneervol en onnodig was vermoord.

En toen vond ik zijn grafsteen. In de buurt van het graf van Lily Potter. De vrouw waar hij zijn hele leven zoveel van hield. Zijn graf zag er onverzorgd uit. De planten kropen ongecontroleerd over de steen. En de steen was bijna niet te lezen. Ondanks dat hij pas 2 jaar oud was. Maar desondanks zag ik de sierlijke letters. Severus Snape. Een kleine glimlach sierde mijn gezicht. ‘Het spijt me dat het zo lang duurde voordat ik kwam,’ zei ik. Na de Battle of Hogwarts was ik gearresteerd. Ik als Sarah Merope Riddle, de dochter van Lord Voldemort en een bekende Death Eater zou niet vrij mogen rondlopen, met zoveel bloed aan mijn handen. Na mijn arrestatie werd ik overgeplaatst naar Azkaban. Geen proces, geen verhoor, geen kans om mijn kant van het verhaal uit te leggen. Nee, zonder pardon rechtstreeks naar Azkaban. Waar ik vervolgens zes lange maanden verbleef. Al was Azkaban een opluchting vergeleken met mijn tijd met Voldemort. Ondanks dat wilde ik vrij zijn. Niet dat ik onschuldig was, ik had mensen vermoord. Maar ook ik was een slachtoffer van Lord Voldemort.

xxx

Mijn gedachten gleden weg naar de dag van mijn hoorzitting. Ik dacht dat ik zou sterven in Azkaban. Maar toen werd ik uit mijn cel geleid. Naar het Ministry Of Magic. Ik had toen nog geen idee wat wr zou gaan gebeuren. Mijn haar stak die dag alle kanten op en ik zag er onverzorgd uit. ‘We zijn hier vandaag voor de hoorzitting van de verdachte Sarah Merope Riddle,’ klonk de stem van degene die de hoorzitting leidde. Ik zat in het midden van de zaal. Om mij heen zag ik dat er diverse stokken op mij gericht waren. Niet dat ik iets kon doen. ‘Zweert u dat uw naam Sarah Merope Riddle is?’, zei de rechter. ‘Ja, maar-‘ Zonder enige voorbereiding of hulp zat ik in mijn eentje voor het complete Ministry. Ik zag zelfs Rita Skeeters van de Daily Prophet. Ik werd onderbroken. ‘En is dit uw toverstok, Riddle?’ Ik keek op en mijn hart maakt een sprongetje. Dat was inderdaad mijn stok. ‘Ja, maar ik wil-‘. Wederom werd ik onderbroken. ‘U wordt voor de volgende misdaden aangeklaagd; het gebruiken van de Unforgivable Curses, het martelen en vermoorden van wizards, witches en Muggles en daarnaast wordt je er van verdacht een trouwe volgeling en Death Eater te zijn van He-Who-Must-Not-Be-Named.’ Ik keek de man aan. Mijn mond werd droog. Dit ging ik verliezen, besefte ik. Ik keek om me heen. Ik zag niemand die ik kende. ‘Heeft u hier niets op te zeggen?’ Ik schraapte mijn keel. ‘Ik- ik ben geen Death Eater.’ Geroezemoes ging de zaal om. ‘En hoe verklaart u dan uw Dark Mark op uw linkeronderarm?’ De zaal viel weer stil. Mijn hand gleed naar mijn arm. En ik wreef er zachtjes over. De eens gitzwarte tattoo was verdwenen, maar er was een lelijk litteken voor in de plaats gekomen. ‘The Dark Lord had-‘ ‘Ze noemt hem zelfs The Dark Lord!’, riep iemand, ‘schuldig!’ Luid geroezemoes ging de zaal rond. ‘Stilte!’, riep iemand. Ik herkende zijn stem. Iemand liep de zaal in en ik herkende hem al snel. ‘Velen refereren naar Voldemort als de Dark Lord uit angst,’ zei hij, ‘niet persé uit loyaliteit.’ Mijn hart maakte een sprongetje. Ik was niet meer alleen. Ik keek Harry dankbaar aan maar ik hij keek niet naar mij. ‘Mister Potter, u beweert dus dat Miss Riddle niet loyaal was naar He-Who-Must-Not-Be-Named?’ Harry schudde zijn hoofd. ‘Nee, dat was ze niet. Wellicht in het begin, maar nog voordat het duidelijk was dat Voldemort ging verliezen is ze overgelopen.’ De rechter liet zijn blik van Harry naar mij glijden. ‘Verklaar Mister Potters bewering.’

‘Ik hielp Potter bij het verslaan van The- Voldemort.’ Er viel een korte stilte. ‘Verklaar je nader.’ Ik schraapte mijn keel. ‘Harry Potter en zijn vrienden waren gevangen genomen door Snatchers en naar het hoofdkwartier van Voldemort gebracht. Ik hielp hem ontsnappen,’ zei ik. ‘Is er iemand die dit verhaal kan-‘ ‘Ja,’ zei Harry, ‘zonder Riddle’s hulp had Voldemort ons gemartelt en vermoord.’ Er viel een korte stilte. ‘Nog meer?, vroeg de rechter. Ik knikte en ik vertelde alles wat ik had gedaan tegen Voldemort, om Harry te helpen.

‘Ik heb de slang van Voldemort, Nagini, vermoord,’ zei ik, ‘iets wat essentieel was om hem te kunnen verslaan.’ De rechter keek naar Harry. En die knikte toen. Daarna opende Harry zijn mond. ‘En tot slot is ze tussen mij en Voldemort gesprongen wat mij de tijd gaf om hem te kunnen verslaan.’ De rechter knikte. ‘Al deze daden zijn geweldig,’ zei een man met een paars gewaad aan, ‘maar dat neemt nog niet weg dat Sarah Riddle onschuldige mensen heeft gemarteld en vermoord.’ ‘Onder de invloed en dwang van Voldemort, ja,’ zei Harry, ‘waar ze zich later tegen verzette. Hebben jullie enig idee hoeveel moed en kracht dat kost?’ Er viel een korte stilte. ‘Vrijspraak!’, riep iemand. De hele zaal viel in een diepe discussie. ‘Stilte!’, riep de rechter. Het geluid in de zaal doofde. ‘Mijn oordeel luidt als volgt. Gezien de omstandigheden nemen wij Riddle’s acties mee in ons besluit. Ze heeft een grote bijdrage geleverd bij het winnen van de Second Wizarding War. En gezien haar al 6 maanden lange verblijf in Azkaban is zij voldoende gestraft voor haar voorgaande misdaden. Hierbij is Sarah Merope Riddle vrijgesproken van haar misdaden en wordt ontslagen uit Azkaban.’ Mijn adem stokte. Ik kon mijn oren niet geloven. Ik keek naar Harry en een grote glimlach sierde mijn gezicht. De tranen prikten in mijn ogen. Harry glimlachte kort maar daarna liep hij de zaal uit.

xxx

Met tranen in mijn ogen keek ik naar het graf van Severus. Met een enkele zwiep van mijn toverstok zag zijn graf er weer netjes uit. Daarna ging ik op mijn knieën voor het graf zitten. ‘Severus, ik ben je zoveel verschuldigd,’ zei ik, ‘ik zou hier niet zijn zonder jou.’ Ik viel even stil. En ik voelde een brok in mijn keel. Daarna gleed er een traan over mijn wang. Snel veegde ik deze weg. ‘Ik was niet van plan om te huilen,’ zei ik zwakjes lachend, ‘ik wilde sterk zijn, voor jou.’

Na mijn woorden hoorde ik zacht gekraak achter mij. Voetstappen in het grind. Zo snel als ik kon stond ik op en richtte ik mijn stok op de schuldige. Echter toen ik zag wie het was liet ik mijn stok zakken. ‘Harry Potter,’ zei ik zacht. Ik had hem twee jaar lang niet gezien. ‘Sarah Riddle,’ zei hij, ‘hoe gaat het?’ ‘Zijn gangetje,’ mompelde ik. Daarna viel er een korte stilte. Ik wierp een blik op de grafsteen van Severus. ‘Wat doe je hier?’, vroeg ik aan Harry. Harry liep op mij gaf en ging naast mij staan. ‘Elk half jaar maak ik zijn grafsteen schoon,’ zei Harry, ‘maar ik zie dat je dat al hebt gedaan.’ De zwarte steen glansde en er was geen onkruid te bekennen. Ik knikte. ‘Soms kan ik nog steeds niet-‘, begon ik, maar ik stopte met praten. Ik wilde niet zielig doen tegenover iemand die zoveel mensen had verloren. Maar Harry knikte. ‘Hij was je vriend,’ zei hij.

‘Hoe gaat het met jou, Harry?’, vroeg ik toen, om van onderwerp te veranderen. Harry keek mij aan. ‘Goed, prima,’ zei Harry, ‘ik ben verloofd.’ ‘Met Ginny?’, vroeg ik. Harry knikte. Een glimlach sierde mijn gezicht. ‘Ik ben blij voor je, voor jullie.’ ‘En jij? En Draco?’, vroeg Harry. Ik was even stil. ‘Het is.. ingewikkeld,’ zei ik langzaam, ‘maar het gaat beter dan eerst.’ Na de Battle of Hogwarts was het contact met Draco slecht. Ik had niets van Draco gehoord in de tijd dat ik in Azkaban zat. Hij was bang om zelf ook in Azkaban te komen. Maar ik verweet het hem dat hij niets probeerde. Hij had niet eens een brief gestuurd. En zelfs toen ik uit Azkaban kwam, duurde het een maand voordat hij van zichzelf liet horen.

‘Het is tijd dat ik ga,’ zei ik toen. Harry knikte. ‘Tot ziens.’ ‘Tot ziens.’ Daarna liep ik weg over het knarsende grind. Totdat ik bij het hek stond. Ik draaide om naar Harry toe. ‘Potter.’ Harry keek op. ‘Bedankt dat je me uit Azkaban hebt gekregen.’ Harry glimlachte. Daarna Verdwijnselde ik met een zachte plop.