119 - The final battle

Nagini viel in twee stukken op de grond. Met een harde klap liet ik het zwaard vallen. Ik staarde naar de slang. Ze bewoog niet meer. Daarna liet ik mezelf op de grond vallen. 'Nagini,' mompelde ik. Ron en Hermione waren even stil. Hermione sprak als eerste. 'Bedankt,' mompelde ze. Ik keek haar aan vanaf de grond. Ik knikte zwakjes. 'Dat waren ze allemaal, toch?' Hermione knikte. Daarna stak ze haar hand naar mij uit. Even twijfelde ik maar toen pakte ik haar hand vast. Ze trok mij overeind. 'Harry,' mompelde ik, 'waar zijn ze?' Hermione keek mij hoofdschuddend aan. Mijn blik gleed voor de laatste keer naar de gigantische slang, die dood op de grond lag. Daarna Verdwijnselde ik naar de Great Hall. Ik zag Bellatrix Lestrange in gevecht met Molly Weasley. Vol verbazing staarde ik naar de twee. En toen besefte ik dat Bellatrix aan het verliezen was. Ze was zwak, zag ik. Molly hief haar stok op en ze vuurde een onbekende curse op Bellatrix af. Bellatrix verstijfde en daarna viel ze neer. Ze was dood, besefte ik.

Daarna hoorde ik luid gerommel. Het volgende moment vloog er iets door het glas in de Great Hall. En toen besefte ik wat het was. Of beter gezegd, wie. Voldemort en Harry. Ze lagen beiden bewegingsloos op de grond. Echter stond Voldemort eerder op dan Harry. Hij richtte zijn stok op Harry. Dit kon ik niet laten gebeuren, en ik was de enige die het lef had om tussen beiden te springen. Met snelle passen rende ik op ze af. 'Nee!', riep ik en ik ging voor Harry staan. Die langzaam overeind kwam, ik zag dat zijn hoofd enorm veel pijn deed. Harry trilde, hij was niet in staat om op te staan. Nog niet. Voldemort keek mij minachtend aan. Maar ergens zag ik ook angst. Hij wist dat hij sterfelijk was. 'Ik veracht je,' siste Voldemort, 'je bent-' 'Beter dan jou,' siste ik. De aanwezigen in de Great Hall hielden allen geschokt hun adem in. Niemand had verwacht dat de dochter van de Dark Lord degene zou zijn die Harry Potter zou beschermen en Voldemort zou aanvallen. Maar ik had geen oog voor hun op dit moment. Ik had mijn concentratie nodig tegen hém. En Harry stond nog steeds niet op. Met een klap viel hij terug op de koude stenen. Voldemort begon te lachen. 'Je bent een teleurstelling,' zei Voldemort, 'net als je moeder. Net zo.. zwak. Ik zal jou vermoorden zoals ik haar vermoordde. Je zal smeken voor je leven.' ‘Zwak? Jij bent degene die zwak is,’ siste ik, 'vertel eens, wat voor een leven heb je geleefd? Het leven bestaat uit zoveel meer dan alleen macht.' 'Zoals?' 'Vriendschap, medeleven, liefde,' riep ik uit, 'probeer eens berouw te tonen! Misschien kun je je ziel dan nog redden.' Voldemort begon te lachen maar na enkele seconden viel hij stil. Hij hoorde zijn ogen in die van mij. Er heerste een ijzige stilte. De woede gierde door mijn lichaam. Toen hief ik mijn stok op. 'Avada Kedavra!', zeiden we in koor. Mijn curse raakte die van Voldemort en een oogverblindend, groen licht verlichte de Great Hall. Ik zag niets meer.

Terwijl de Killing Curses tegen elkaar op kwamen maakten ze een enorm lawaai. Het felle licht verblinde mij. Ik stond te trillen op mijn benen. Al mijn energie had ik nodig. Al mijn kracht. Echter was Voldemort sterker dan ik was. Ik zag hoe zijn curse langzaam maar zeker dichterbij kwam. Echter voelde ik op dat moment Harry achter mij. Hij legde zijn hand op die van mij. En op het moment dat hij dat deed, voelde ik de kracht. Alsof mijn stok het werk deed. Of eerder, alsof de stok van Voldemort het niet meer deed. Ik keek Harry even aan maar toen gleed mijn blik weer naar voren. We waren sterker. Of de Elder Wand wilde zijn ware eigenaar niet vermoorden. Harry en ik waren nu één. Voldemort kreunde en ik zag paniek in zijn ogen. Voldemort zijn curse kwam op hem af. Hij kaatste terug. Net zoals hij jaren geleden had gedaan toen Harry nog een baby was. Voldemort werd geraakt door zijn eigen Killing Curse. Maar ook door die van mij. De Elder Wand kleurde groen, en op dat moment doofde het felle licht. Daarna vloog de Elder Wand door de lucht richting Harry, en hij vind deze met zijn vrije hand. Tom Marvolo Riddle, beter bekend als Lord Voldemort, viel met een doffe klap op de grond. Hij bewoog niet meer.