115 - Come to me

Op dat moment ging de deur met een zwaai open. Geschrokken keek ik op en ik graaide met mijn bebloede hand naar mijn toverstok. Toen ik deze had gevonden richtte ik hem op de indringers. Vol verbazing keek ik naar de mensen die binnen liepen. Harry, Ron en Hermione. Langzaam liet ik mijn toverstok zakken en richtte ik me weer op Severus. Ze zouden me niets doen, wist ik. Hoopte ik. Harry keek mij even aan maar hurkte toen neer bij Severus. Severus richtte zijn blik op Harry. Toen gleden tranen over zijn wangen. ‘Pak ze,’ zei hij, ‘pak ze.’ Harry wendde zich tot Hermione. ‘Snel, een flacon,’ zei hij, ‘wat dan ook.’ Hermione rommelde in haar tasje en viste er een kleine flacon uit. Harry ving Severus zijn tranen op. ‘Je hebt je moeders ogen,’ zei Severus terwijl hij Harry aan keek.

Severus draaide zijn hoofd naar mij. Een glimlach ontstond op zijn gezicht. Hij had niet lang meer. 'Sarah, ik,' stamelde hij met moeite. De tranen prikten in mijn ogen. ‘Dankjewel, voor de kans die je me geeft,’ zei ik zacht. Ik kuste zijn hand. Toen ik hem weer aankeek, staarde hij in het niets. ‘Severus?', vroeg ik luid. Ik schudde hem zacht door elkaar. Er ontstonden meer tranen in mijn ogen. En deze rolden rijkelijk over mijn wangen. 'Severus,' zei ik gesmoord en ik hield zijn hand krampachtig vast. Hij bewoog niet meer. ‘Hij is dood, Sarah,' zei Harry zacht. Ik keek op met een blik vol pijn. Een blik die ik nog nooit aan iemand had laten zien. Ik zag aan Harry’s gezichtsuitdrukking dat zijn litteken pijn deed toen ik hem aan keek. Maar hij negeerde dit. 'Sarah, ik-' 'Ga weg,' zei ik zacht. De pijn die ik van binnen voelde was onbeschrijfelijk. Hermione keek mij vol medelijden aan. Harry pakte mijn arm vast. Een scherpe pijn trok door mijn arm. Geschrokken trok ik mezelf weg. 'Raak me alsjeblieft niet aan,' was het enige wat ik zei. Zonder weg te kijken van Severus. Langzaam kwam Harry met mijn handen op mij af. Ik liet hem zijn gang gaan. Voorzichtig stroopte hij mijn mouw op. Ik hoorde Hermione naar adem happen van de schrik. Op mijn arm zaten verschillende diepe wonden. En deel hiervan was duidelijk ontstoken. ‘Sarah, ik-', stamelde Hermione terwijl ze naast mij neer hurkte. Maar ik praatte dwars door haar heen. 'Dat gebeurt wanneer je The Dark Lord keer op keer dwars zit,' zei ik kil. In een enkele beweging trok ik mijn mouw weer omlaag. Daarna stond ik op. Ik veegde mijn tranen weg. Hermione stond ook op. 'Sarah, je moet die wonden laten verzorgen,' zei ze zacht. Ik haalde haar schouders op en staarde naar Severus. 'Hij heeft hem vermoord,' zei ik zacht, 'en het is mijn schuld.'

Op dat moment hoorde ik Voldemort in mijn hoofd. Harry, Ron en Hermione hoorden het ook. Het voelde alsof mijn hoofd open barstte. Ik sloot mijn ogen en ik greep naar mijn oren. Voordat ik mijn ogen dichtkneep zag ik dat Hermione hetzelfde deed. 'Jullie hebben dapper gevochten,' zei Voldemort, 'maar tevergeefs.' Ik hoorde hoe Harry tegen de glazen wand aan viel. 'Dat is niet wat ik wil. Iedere druppel toverbloed die wordt vergoten is een grote verspilling. Daarom draag ik mijn troepen op om zich onmiddellijk terug te trekken. Geef jullie doden een waardige rustplaats.' Er viel een korte stilte. Voldemort zijn woorden herhaalden zich zachtjes in mijn hoofd. Als fluisteringen. Maar daarna ging Voldemort verder. 'Harry Potter, ik richt me nu rechtstreeks tot jou,' zei hij, 'je hebt je vrienden voor je laten sterven in plaats van rechtstreeks met mij te meten. Er is geen grotere schande dan dat. Je hebt één uur om jezelf over te geven. Ik zal op je in het Forbidden Forest. Accepteer je lot. Als je dit niet doet, dan vermoord ik iedere man, vrouw en kind dat geprobeerd heeft je te beschermen.' De woorden herhaalden zich nog enkele keren, als losse, dreigende woorden. In de tussentijd was ik op gestaan. Ik keek Harry aan. Daarna gleed mijn blik na Severus. 'Sarah, ik-' 'Ik zie je in het bos, Potter,' zei ik. Harry keek me even aan. 'Harry, win dit,' fluisterde ik onhoorbaar, 'alsjeblieft.' Maar ik zag aan Harry's blik dat hij me hoorde. En daarna Verdwijnselde ik en liet ik het 3 tal achter.