113 - With all forces

Voor een tijd ging het zo op deze manier door. Maar het schild brak niet. Het was sterk. Dit zou een eeuwigheid duren. Ik de verte zag ik hoe het Quidditch veld, dat buiten het schild viel, in vlammen opging. Ik kreeg een brok in mijn keel. De enige plek die ik ooit als thuis had beschouwd werd verwoest. Daarna keek ik naar Voldemort. Op dat moment zag ik hem in een duiken. Een bezorgde en verraste frons ontstond op mijn gezicht. Ik hoorde hem hijgen. Hij had pijn. En toen besefte ik dat Harry vast een Horcrux had vernietigd. Na enkele seconden herpakte Voldemort zich. Hij richtte zijn stok op het schild. Hij schreeuwde en met al zijn kracht sprak hij een spell uit. Ik werd geraakt door de wind die mij tegemoet kwam door Voldemort zijn spell. Als een soort laser werd het schild geraakt. Ik zag dat het uit elkaar begon te vallen. Voldemort zijn gewaad vloog op en toen zag ik dat zijn blik naar zijn stok gleed. Er kwamen rook kleine rook wolkjes vanaf. Dat was niet goed, besefte ik. Voldemort trok zijn stok terug en ik hoorde hoe zijn stok kraakte. Daarna wierp ik een blik naar het schild. Het was felrood gekleurd en viel langzaam naar beneden. 'Val aan,' siste Voldemort. Om mij heen Verdwijnselden Death Eaters. Naar het kasteel. Ik was één van de laatsten die nog naar het kasteel aan het kijken was. 'Waar wacht je op?', siste Voldemort toen hij mij zag. Ik keek hem kort aan en toen Verdwijnselde ik. Naar de strijd.

Vlak voor de brug verscheen ik. Niet ver bij mij vandaan zag ik hoe een trol de burg op stormde. Op de burg stonden standbeelden van Hogwarts. De eerste linie. Ik richtte mijn stok op. En diverse standbeelden ontploften in duizend stukken. Vlak achter de trol liep ik de brug op. De trol sloeg de standbeelden kapot alsof het schaakstukken waren van Wizard Chess. En toen zag ik een klein persoon angstig wegrennen. Professor Flitwick. Hij struikelde. Ik besefte dat hij het niet zou redden. Ik Verschijnselde vlak naast hem en ik greep hem beet. Daarna Verdwijnselde ik op de binnenplaats van Hogwarts. Professor Flitwick keek mij geschrokken aan en richtte zijn stok op mij. 'Rustig, professor,' zei ik, 'ik heb net uw leven gered, zorg ervoor dat dat niet nog een keer hoeft.' Flitwick keek mij even aan maar toen rende hij weg. Ik zag professor McGonagall staan. 'Terugtrekken!', riep ze, 'naar het kasteel.' Ik vuurde een vloek op haar af die rakelings langs haar op ging. Ze draaide zichzelf om en rende naar binnen. Op dat moment explodeerde er ergens iets en werd de binnenplaats verlicht door een felvuur. Ik zag diverse Death Eaters verschijnen op de binnenplaats. Die iedereen die nog op de binnenplaats waren aanvielen.

Echter vielen ze al snel terug aan. En ik moest me verschuilen achter één van de gigantische brokstukken. Ik dat de Death Eater Yaxley ook achter dit zelfde brokstuk zitten. Hij vuurde op dat moment een curse af naar een meisje van Ravenclaw. 'Avada Kedavra!', schreeuwde hij toen het meisje niet meer kon bewegen. Daarna lag ze dood op de grond. Ik slikte. Echter was er niet veel tijd om haar dood te betreuren want het brokstok waar we ons achter verscholen explodeerde. Ik voelde een stekende pijn in mijn hoofd. Ik kreunde zachtjes. Er was iets tegen mijn hoofd aangekomen. Daarna sprong ik op en richtte ik mijn stok op iemand. 'Incarcerous!' Strakke touwen vormden zich rond iemand zijn nek en hij rende het kasteel in. Happend naar adem. Ik richtte mijn stok op de ingang van het kasteel. 'Bombarda Maxima!' De brokstukken van het kasteel vielen naar beneden en raakten verschillende studenten. 'Nee! Colin!', hoorde ik iemand gillen. Op dat moment voelde ik een scherpe mijn in mijn onderarm. The Dark Mark begon vreselijk te branden. Voldemort riep mij bij zich. Ik Verdwijnselde naar hem toe. De strijd achterlatend.