111 - Task to destroy

De volgende dag laat in de middag keerde ik terug naar Malfoy Manor. Ik stapte uit de haard. Ik schrok toen er groen licht rakelings langs mij op ging. Toen ik achter mij keek zag ik iemand dood op de grond liggen. Een Gringotts bewaker. 'Avada Kedavra!', schreeuwde Voldemort en het volgende slachtoffer werd geraakt. Geschrokken keek ik hem aan maar Voldemort gunde mij geen blik waardig. Snel ging ik aan de kant staan. Enkele meters van Lucius en Narcissa Malfoy vandaan. Voldemort vermoordde iedereen in de kamer. Hij was blind van woede. De groene lichten flitsten door de kamer. Alsof het vuurwerk was. De vloer trilde. Lucius en Narcissa keken angstig naar de grond. Toen iedereen dood was stond Voldemort voor zich uit te staren. De vloer was doordenkt met bloed en dode lichamen. Er lag zelfs een Goblin. Ik zag dat de Goblin een groot zwaard vast had. Het zwaard van Gryffindor, zag ik.

Daarna draaide Voldemort zich naar mij om. Hij zei niets maar ik zag de woede in zijn ogen. En de minachting. Toen verbrak ik het oogcontact en keek ik nederig naar de grond. Als Nagini er niet was geweest, was ik misschien wel de volgende. Nagini siste luid en Voldemort keek naar haar. 'De jongen heeft mijn geheim ontdekt,' siste Voldemort in Parseltongue, 'dat maakt ons beiden kwetsbaar.' Voldemort liep samen met haar tussen de dode lichamen door. Zijn voeten waren doordrenkt met bloed. 'We moeten nu al onze troepen inzetten om hem te vinden,' siste hij tegen haar, 'en jij, mijn vriend, moet dicht bij mij blijven.' Na zijn woorden verdwijnselde hij met een plop.

Een gespannen sfeer heerste toen hij weg was. Ik keek naar de dode lichamen op de grond en ik zag het zwaard verdwijnen. Daarna keek ik naar Lucius. 'Wat is er gebeurd?', vroeg ik zacht. Lucius schraapte zijn keel. Hij keek mij niet aan. 'Har- Harry Potter heeft ingebroken in Gringotts en is ontsnapt.' Ik knikte. 'Ruim deze lichamen op.' Na mijn woorden liep ik de kamer uit. De trap op naar boven.

En terwijl ik door de gang liep stond ik abrupt stil. Voldemort was er nu niet. En ik herinnerde me Severus zijn woorden. 'Zoek uit waar hij je andere Horcrux heeft verborgen, dan kun je die ook vernietigen.' Zuchtend draaide ik mezelf om en ging ik de andere kant op. Al snel stond ik voor zijn kantoor. Voldemort zijn kantoor. Als hij plotseling terug zou komen zou hij woedend zijn, besefte ik. Misschien zou hij mij wel vermoorden. Ik raapte al mijn moed bij elkaar en ik ging het donkere kantoor binnen. Ik pakte mijn stok. 'Lumos.' Een fel licht kwam uit de punt van mijn stok. Er was niemand zag ik toen. 'Accio Horcrux.' Ik wachtte even maar er gebeurde niks. Dat was ook te makkelijk. En hij zou het waarschijnlijk niet hier verborgen hebben. Ik liep naar zijn bureau en ik bladerde door het papier. Misschien stond er wel ergens een aanwijzing. Maar ik kon niets bruikbaars vinden. Ik opende zijn lades. Deze waren niet op slot. En al snel vond ik een stuk perkament. Verschillende plaatsnamen. Waarvan er twee waren omcirkelt. Londen, de plaats van het Wool's Orphanage. En Little Hangleton, de plaats waar de Riddle en de Gaunt familie had gewoond. Dat had Dumbledore mij ooit verteld. Mijn familie was daar begraven, wist ik. Dit kon een goede aanwijzing zijn, besefte ik. Ik legde alles terug als ik het had gevonden.

Met stille passen sloop ik terug naar mijn kamer. Hier ontdeed ik mezelf van mijn Slytherin gewaad en trok ik mijn normale gewaad weer aan. Daarna ging ik languit op mijn bed liggen. Ik was ontzettend moe. En al snel viel ik in een diepe slaap.