11O - Remorse

Al snel kwam ik aan in het kantoor van de Headmaster. Severus Snape. Hij keek mij vanaf zijn bureau. 'Je bent laat,' zei hij. 'Ik had oponthoud mompelde ik. Ik liep naar zijn bureau. 'Hoe is het gegaan?', vroeg hij, 'hoe reageerde-' 'Zoals verwacht,' zei ik en ik stroopte mijn mouw op. De diepe wonden waren nog steeds te zien. Severus keek geschrokken en hij stond op. Hij pakte zachtjes mijn arm vast. Ik beet op mijn lip. 'Doet het veel pijn?', zei hij terwijl hij er zachtjes aan zat met zijn vingers. 'Ja,' mompelde ik. Severus liet mij los. Daarna liep hij naar een van de kasten. Hij pakte er een klein flesje uit. 'Dit helpt misschien.' Hij opende het flesje en liet er enkele druppels van op mijn huid vallen. Voor een paar seconden prikte het, maar daarna verdoofde het. De pijn verdween. 'Beter?', vroeg Severus. Ik knikte. Ook op mijn andere arm deed Severus een paar druppeltjes. 'Hij is kwaad,' zei ik toen hij het flesje had weg gezegd, 'ik heb hem nog niet eerder zo gezien. Hij haat me.' Severus ging keek mij bedenkelijk aan. 'Waarom ben je hier?' Ik schudde zachtjes mijn hoofd en ik voelde tranen prikken in mijn ogen. 'Iedereen haat me,' zei ik zacht, 'ik heb zoveel fouten gemaakt. Ik wil alles rechtzetten.' Ik graaide in mijn zak en ik zette het gouden beeldje op het bureau van Severus. 'Ik wil het vernietigen,' zei ik, 'maar ik weet niet hoe.' Severus keek er bedenkelijk na. 'Je horcrux? Voldemort had hem toch verborgen?' 'Dit is de tweede,' mompelde ik. Severus keek begrijpelijk. 'Ik heb alle spreuken geprobeerd,' zei ik, 'Alles. Maar niets werkt.'

Severus keek bedenkelijk. 'Wat is er?' 'Er is een andere manier.' Vragend keek ik hem aan en hij vervolgde zijn verhaal. 'Er is een manier, waarop je je ziel weer kunt herstellen. Maar het is ontzettend pijnlijk, en de kans bestaat dat je sterft.' 'Mijn andere horcrux beschermt me.' Severus dacht even na maar knikte toen. 'Wat moet ik doen?', vroeg ik. 'Je moet berouw tonen, spijt hebben.' Ik knikte langzaam. Severus draaide zichzelf om. 'Ik zal alles voorbereiden. Kom vanavond om 2 uur hier terug.' Severus legde mijn Horcrux in zijn lade.

Later die avond liep ik met Severus door de kerker. 'Waar gaan we heen?' 'Ergens waar ze je niet kunnen horen.' Na een lange tijd lopen, gingen we een donkere ruimte binnen. Severus zwiepte met zijn toverstok en diverse kaarsen gingen aan. Severus sloot de deur. Daarna zette hij mijn Horcrux op de tafel, samen met een flacon. In de flacon zat een donkerkleurige potion. 'Drink het.' Twijfelend keek ik hem aan maar toen deed ik wat hij zij. De potion smaakte bitter en ik ging bijna over mijn nek. 'En nu?', vroeg ik terwijl ik de flacon op de tafel legde. 'Focus,' zei Severus, 'focus op je berouw. Sluit je ogen.' Ik wierp een blik op mijn Horcrux en daarna sloot ik mijn ogen.

Alles wat ik had gedaan vloog voor mijn ogen. Maar vooral de onschuldige Muggle die ik had vermoord om mijn ziel te splijten. En op dat moment trok er een snijdende pijn door mijn lichaam. Ik zakte door mijn knieën op de grond. Een schreeuw ontsnapte over mijn lippen. Maar ik ging door. De tranen gleden over mijn wangen. Onophoudelijk. De pijn was anders van de Cruciatus Curse. Dit was van binnen. Dit was mijn ziel. Alsof mijn ziel aan elkaar werd geplakt en vervolgens weer bruut werd los gerukt. Opnieuw en opnieuw. Ik viel met een harde knal op de grond. En precies wanneer ik mezelf wilde overgeven, ik kon niet meer, hield de pijn op. En vlak daarna werd alles zwart.

'Sarah? Wordt wakker,' hoorde ik iemand ver weg zeggen, 'Sarah?' Ik opende mijn ogen en ik zag het bezorgde gezicht van Severus. 'Is.. Is het gelukt?', vroeg ik zwakjes terwijl ik langzaam overeind kwam. 'Hoe voel je je?' Mijn hoofd bonkte enorm. 'Pijnlijk,' mompelde ik, 'help me overeind.' Severus trok mij overeind en wankelend stond ik op mijn benen. Daarna trok ik mijn stok en richtte ik deze op het gouden beeldje. 'Expulso!', zei ik. De spreuk raakte het beeld en hij explodeerde in 100 stukjes. Ik wierp een blik op Severus en ik glimlachte zwakjes.