1O9 - Welcome back

Een heerlijke lucht drong mijn neus binnen toen ik de Great Hall binnen stapte. Het was inmiddels etenstijd. De zaal viel stil toen ik ze mij zagen. Enkelen durfden mij niet aan te kijken, anderen keken vol bewondering en anderen minachting. Vooral de Gryffindors. Ik wierp een blik op de Slytherin tafel. Ik zag Draco met Pansy. Ze hing aan zijn arm. Ik slikte onhoorbaar. Daarna gleed mijn blik naar Jasmine. Ze zag er goed uit, gelukkig. Ik glimlachte zwakjes naar haar. Ze glimlachte niet terug. Schijnbaar was ze nog steeds boos voor wat er eerder in Malfoy Manor was gebeurde. Wat ik helemaal begreep. Ik wendde mijn blik af en ik keek stug vooruit. Dit was allemaal mijn eigen schuld. En ik moest het rechtzetten. En Severus moest mij helpen. Het enige dat te horen was terwijl ik door de Great Hall liep waren mijn eigen voetstappen. Elegant liep ik de kleine verhoging op. Severus keek mij aan. ‘Miss Riddle,’ zei hij. ‘Professor,’ zei ik, ‘mijn excuses voor de dramatische entree.’ Severus zijn lippen krulden kort om tot een glimlach. Niemand zag het. ‘Maar ik moet je spreken. Onder vier ogen.’ Severus knikte. ‘Ik zie je over een uur in mijn kantoor.’ Na zijn woorden draaide ik mezelf weer om en liep ik de Great Hall weer uit. Pas toen ik weg was hoorde ik zacht gemompel uit de Great Hall komen.

Ik zat in de Common Room toen deze gevuld was met leerlingen. Niemand durfde of wilde bij mij gaan zitten. Zelfs Jasmine liep met een grote boog om mij heen. Ik keek verrast op toen iemand naast mij ging zitten. Theodore Nott. Zijn vader was een van de eerste Death Eaters. ‘Theodore,’ zei ik, ‘je hebt lef.’ Theodore grijnsde. ‘Het is een eer om even alleen te zijn met de Dark Lord’s dochter.’ Ik lachte even. ‘Ik heb gehoord dat de Dark Lord erg tevreden is over je vader.’ Theodore knikte. Theodore stond op. ‘Kom,’ zei hij. Ik twijfelde even maar toen liep ik met hem mee. We liepen door de donkere kerkers van Hogwarts. En toen trok hij mij onverwachts een donker hoekje in. Hij drukte mij tegen de muur aan. Daarna drukte hij zijn lippen op die van mij. Ik was even overdonderd. Maar toen sloeg ik mijn armen om hem heen. Al snel waren we verbonden in een passievolle zoen. Theodore hijgde. Hij trok zich terug en keek mij diep aan in mijn ogen. Met zijn handen gleed hij over mijn lichaam. Op dat moment drong ik met Legilimency zijn gedachten binnen.

Ik zag Theodore lachen met zijn lachen, de Great Hall. Vlak nadat ik weg was gelopen ‘Die chick moet een keer ontspannen,’ zei hij. ‘En daar ga jij zeker bij helpen?’ ‘Wedden dat ik haar vanavond nog in mijn bed heb?’ Gelach ging de groep rond. ‘Waar wedden we om?’ ‘Vijf galleons.’

‘Een weddenschap?’, siste ik. Ik duwde Theodore hard op de grond. ‘Nee, dat was niets,’ zei hij toen hij mijn blik zag. Ik trok mijn stok en richtte deze op hem. ‘Crucio!’ Theodore schreeuwde het uit. ‘Stop, alsjeblieft!’ Na een paar minuten hief ik de curse op. Ik schopte hem hard in zijn buik. Hij hapte naar adem. ‘De Dark Lord hoort hiervan, dwaas,’ siste ik, ‘eens zien of hij dan nog zo tevreden is over je vader.’ Trillend liet ik hem achter.