Scar 36

Het laatste stuk van het vorige hoofdstuk:
‘Kunnen... kunnen we gewoon doen alsof dat niet gebeurd is?’ smeekt ze me en door het onvrijwillige trillen van haar stem heen, hoor ik een behoedzaamheid, bijna iets diplomatieks.
Kunnen we doen alsof er niets gebeurd is? Nee. Eigenlijk niet. Eigenlijk is het van belang dat ze het eindelijk aan iemand vertelt. Eigenlijk kan ik gewoon zien hoe het haar kapot maakt. Maar in principe is het wel mogelijk. En ik kan haar niet dwingen.
Ik pers mijn lippen even op elkaar. Dan zeg ik geforceerd: ‘Oké.’