1O6 - Confession

Het was laat in de avond, iets na 11 uur. Ik was bezig met het oefenen van een curse. Voor mij lag een Muggle op de grond. Dumbledore had gezegd dat ik de dochter moest zijn die hij wilde zien, dus dat deed ik. De Muggle smeekte om genade. 'Nee, stop!', zei hij. Ik negeerde zijn woorden. Met een veer schreef ik wat dingen op perkament. 'Tijd voor een nieuwe ronde?' Op dag moment vloog de deur open. Lord Voldemort liep naar binnen. 'Sarah,' zei hij verrast. Daarna keek hij naar de Muggle. 'Waar ben je mee bezig?' Een grijns ontstond op mijn gezicht. Ik pakte één van de stukken perkament en ik liet dit naar hem toe zweven. Voldemort pakte het vast. Zijn ogen vlogen over het perkament heen. 'Botten breken?' Ik knikte. 'Ik wilde het weer gaan oefenen, mijjn 5 vorige proef Muggles hebben het niet overleefd,' zei ik, 'wellicht deze wel.' Ik hief mijn stok op. Ik concentreerde mezelf. Daarna vuurde ik de curse op Muggle af. De Muggle zakte door zijn knieën van de pijn. Even leek het alsof hij onder de invloed van de Crucio curse was. Maar toen klonk het geluid van brekende botten door de ruimte. Steeds meer. De Muggle schreeuwde het uit. Voldemort keek geamuseerd toe. 'Hij doet het beter dan zijn voorganger,' mompelde ik.

Na een paar minuten stopte het geluid. De Muggle lag bewegingsloos op de grond. 'Goed,' zei ik. Ik liep op de Muggle af en ik trok aan zijn arm. Ik voelde hoe gebroken de botten waren. De Muggle schreeuwde het uit. Niet meer in staat te spreken door zijn gebroken kaak. Daarna keek ik naar Voldemort. Een grijns sierde zijn gezicht. 'En nu?', vroeg hij. 'Nu komt het moeilijkste,' zei ik, 'ik ga zijn botten weer genezen.' Ik richtte mijn stok op de Muggle. Ik vuurde de tegen curse af. Wederom begon de Muggle te schreeuwen. De botten in zijn lichaam smolten weer aan elkaar vast. 'Normaal sterven ze nu doordat hun hartslag te hoog stijgt,' mompelde ik. De Muggle lag hijgend op de grond. Maar zijn botten leken genezen. 'Sta op.' De Muggle bleef liggen. 'Ik zei, sta op!' Moeizaam kwam de Muggle overeind. Een grijns sierde mijn gezicht. 'My Lord, Crucio begon saai te worden,' zei ik, 'en ik verveelde me, dus ik bedacht iets nieuws.' Voldemort ging naast mij staan. Hij legde zijn hand op mijn schouder. 'Goed.' Ik wierp een blik op de Muggle. Daarna hief ik mijn stok op. 'Avada Kedavra.'

Voldemort liep weg van de Muggle. Ik volgde hem. 'My Lord.' Voldemort stond stil en draaide zichzelf naar mij om. 'Sarah.' 'Ik moet u iets vertellen, My Lord.' Mijn hart begon sneller te kloppen. 'Spreek.' Ik keek even naar de grond en toen keek ik hem in zijn ogen aan. 'Ik heb Dumbledore niet vermoord,' zei ik, niet harder dan een fluister. Maar Voldemort hoorde mij want in zijn ogen zag ik een vlaag van woede. Hij haalde uit met zijn hand, tegen mijn gezicht. 'Snape heeft het gedaan,' vervolgde ik mijn verhaal, 'ik kon het niet, ik was anders dan nu.' Voldemort vernauwde mijn ogen. 'Ik geloof je niet,' siste hij. Hij boorde zijn blik in mijn ogen en hij drong mijn gedachten binnen. Ik liet hem de neppe herinnering zien. Hij zag hoe ik mijn stok liet zakken, hij zag dat ik het niet in me had. En hij zag hoe Severus Snape de Killing Curse zei die Dumbledore vermoordde. Voldemort ging mijn gedachten uit. 'Je loog tegen mij,' siste hij en hij sloeg mij wederom in mijn gezicht. 'Het spijt me, my Lord.' Voldemort keek mij woedend aan. 'Hoe heb je er voor gezorgd dat mijn Death Eaters je niet verraadden?' 'De Imperius Curse,' zei ik zacht. Voldemort liep van mij weg en stootte in het voorbij gaan tegen mij op. Hij liep naar de tafel waar mijn stukken perkament lagen.

Ik besefte toen wat hij van plan was. 'U vermoordt mij als u die curse op mij gebruikt.' Voldemort keek niet op. Hij leek het perkament aandachtig te bestuderen. Daarna hief Voldemort zijn stok op. 'Je hebt gelijk,' zei hij echter. Ik durfde hem niet aan te kijken. 'Je stelt me zo ontzettend teleur,' siste hij. Daarna raakte de Cruciatus Curse mij. De rest van de nacht onderging ik een pijnlijke marteling van Voldemort.