Alastor Dolleman - Hoofdstuk 1

Hij strompelde naar beneden. Half acht op het ministerie, dacht hij bij zichzelf, toch veel te vroeg. Met al die problemen rondom Voldemort en zijn Dooddoeners hadden ze het op het ministerie natuurlijk erg druk! Hij ging door naar zijn kleine keuken, pakte een schaaltje uit de kast, en gooide er melk en cornflakes in. Hij pakte het schaaltje op en nam het mee naar zijn oude, versleten keukentafel. Met zijn toverstok haalde hij zijn klok naar zich toe, 'accio klok'. Zeven uur, hij had nog een half uur. Hij lepelde snel zijn cornflakes naar binnen en liep, voor zover hem dat nog lukte, naar de voordeur. Maar vier brieven op de mat. Hij raapte ze op en liep ermee terug naar de woonkamer. Hij maakte de eerste brief open. Hij was van Perkamentus. Vluchtig doorlas Alastor de brief terwijl zijn magische oog heen en weer schoot in zijn kas. Het ging over de zaak rond de familie Potter: het zou allemaal geregeld zijn en de familie was veilig. 'Dat is weer een probleempje minder voor mij,' dacht hij vergenoegd. De tweede brief was van Mallekins: hij had vijf nieuwe onzichtbaarheidsmantels besteld, hij zou ze vorige week al binnen hebben gekregen, maar ze waren er nog steeds niet.

Het spijt me, maar uw gewadenbestelling is helaas vertraagd. Ik kan wel met vreugde meedelen dat de stoffenleverancier er inmiddels in is geslaagd zijn lading bij mij binnen te krijgen, dus kan ik beginnen met de kleding. Uiterlijk over een week zal u uw gewaden ontvangen.
Met vriendelijke groet,
Mallekins Gewaden

De derde brief beschreef niks bijzonders, het was een brief van het ministerie over bescherming tegen Dooddoeners, ondertekend door Bartolomeus Krenck. Zijn eigen naam was nergens te bekennen, hij had het artikel zelf geschreven nota bene! Maar de vierde brief was belangrijk, deze was van Rufus Schobbejak, het hoofd van de Schouwers. In de brief stond dat de dooddoener-spion Augustus Ravenwoud - die lange tijd het ministerie van binnenuit had bespioneerd en verraden aan Voldemort. Hij was verraden door Igor Karkarov in de Wikenweegschaar, een paar weken geleden - was opgepakt en naar Azkaban was gestuurd. Op zijn met littekens overdekte gezicht was te zien dat zijn humeur al een stukje beter was geworden.
Hij rolde met zijn magische oog door de kas tot zijn blik viel op de klok. Vijf voor half acht. Tijd om te gaan. Hij strompelde richting de hal, pakte zijn knoestige wandelstok en leren jack, liep vervolgens naar zijn haard, tegenover zijn ingezakte bank, pakte wat Brandstof van het salontafeltje en stapte de haard in. Hij gooide het poeder op de grond onder hem en riep 'Het Ministerie Van Toverkunst!'. Uit de haard rezen groene vlammen op, die enkele seconden later weer verdwenen waren. Maar er was geen spoor meer van Alastor 'Dwaaloog' Dolleman.