1O3 - The Malfoys failed

Iedereen in de kamer keek omhoog. En toen zag ik het. Een house elf draaide de gigantische kroonluchter los. Toen ik dit besefte was het al te laat. Hij viel naar beneden. Bellatrix slaakte een harde krijs. Geschrokken sprong ik uit de weg. De glasscherven vlogen alle kanten op. Ik voelde een scherpe pijn in mijn gezicht. Ik zag dat Harry zijn toverstok en die van Ron uit de handen van Draco trok. Lucius wilde Voldemort oproepen, maar hij werd naar achteren geslingerd door de spreuk van Harry.

Harry, Ron, Hermione, de goblin en de elf stonden als een groep bij elkaar. Klaar om te verdwijnselen. 'Stomme elf!', riep Bellatrix, 'ik had dood kunnen zijn!' 'Dat was Dobby's bedoeling niet,' zei de elf, 'Dobby wilde alleen ernstig verwonden.' Narcissa richtte haar stok op de elf, en Dobby ontwapende haar met één vingerbeweging. 'Hoe durf je een heks te ontwapenen!', riep Bellatrix, 'hoe durf je tegen je meesters in te gaan!' 'Dobby heeft geen meester,' zei hij terwijl hij trots omhoog ging staan, 'Dobby is een vrije elf! En Dobby is hier om Harry Potter en zijn vrienden te redden!' Toen grepen ze elkaar tegelijk vast. Ik trok Bellatrix haar mes uit haar handen en ik gooide het op hun af. Ze verdwijnselden en het mes ging met hun mee. Ze waren weg.

Het was doodstil in de kamer. Iedereen keek angstig naar beneden. Ik grijnsde kort. ‘Hoe konden jullie zo stom zijn?’, siste ik, ‘waarom riep niemand mij? Ik herkende Potter direct.’ Een doodse stilte volgde. ‘Antwoord!’, riep ik. ‘Het spijt me,’ zei Bellatrix. Ik hief mijn stok op. ‘Crucio!’ Bellatrix viel kermend van de pijn op de grond. Na een paar seconden hief ik de vloek op. ‘Vrees mij zoals je The Dark Lord vreest.’ Na mijn woorden draaiden ik mezelf om en liep ik weg. Mijn hart klopte in mijn keel. Ik strafte hen voor iets dat ik had gedaan.

Ik liep de kelder in. Om te zien of Ollivander en Luna ook weg waren. ‘Lumos.’ Een lichtje scheen uit de punt van mijn stok. Ik liep de trap af. Ik zuchtte opgelucht toen ik niemand zag. Echter schrok ik toen ik iemand zag liggen. ‘Wormtail,’ mompelde ik. Zijn hand zat strak om zijn eigen keel. De hand die hij van Voldemort had gekregen. Hij had zichzelf laten stikken. Na een korte inspectie zag ik dat iedereen was ontsnapt.