1O2 - Harry Potter

In de dagen die volgende deed ik wat Lord Voldemort verwachte. Hoewel Voldemort al een hele tijd niet meer was gezien. Hij was afwezig, in het buitenland. Op zoek naar iets. Ik was op mijn kamer. En ik staarde naar het plafond. Na te denken over wat ik moest doen. Op dat moment hoorde ik een gil door het huis gaan. Ik zuchtte en ik sloeg mijn benen over de rand van het bed. Daarna liep ik mijn kamer uit en de trap af naar beneden. ‘Ik heb niets gestolen,’ riep iemand. Ze klonk wanhopig en bang. Ik herkende haar. ‘Hermione,’ mompelde ik. Ik pakte mijn stok. Zouden Harry en Ron hier ook zijn? Toen ik beneden aan kwam zag ik Wormtail uit de kelder komen. Hij had een goblin bij zich. Zonder mij aan te kijken liep hij langs mij op. Toen hij weg was spurtte ik de kelder in. Met mijn stok gereed. Ik moest wennen aan het donker. Ik stond voor de ijzeren poort en ik tuurde in het duister. Toen mijn ogen gewend waren zag ik ze. Ollivander, Luna Lovegood, Ron Weasley en.. 'Harry Potter,' zei ik, 'daar ben je dan eindelijk.' Ondanks zijn gezwollen gezicht herkende ik hem meteen. Harry keek mij vol woede aan. Op dat moment slaakte Hermione een gil die door merg en been ging. Met een zwiepje van mijn stok opende ik poort. 'Geloof het of niet, ik ben hier om te helpen,' zei ik zacht. Ik liep de trap op. De poort stond nog open. Harry en Ron keken mij verbaast aan. Daarna spurtte ik weg.

Ik liep de woonkamer in. Ik zag Hermione levenloos op de grond liggen. In haar arm stond mudblood gesneden. 'Bellatrix,' zei ik, 'wat is dit?' Ik zag dat ze met de goblin stond te praten. Op dat moment sneed ze hem in zijn gezicht. 'Leugenaar!', schreeuwde ze. Daarna keek ze mij aan. 'We hebben gasten,' zei ze en daarna keek ze naar Hermione, 'eerst gaan we zorgen dat we van deze verlost zijn.' Op dat moment hoorde ik voetstappen. Ron liep de trap op omhoog. 'Expelliarmus!' Hij mistte. Ik trok mijn stok en richtte deze op hen. Ook Lucius trok zijn stok. 'Stupify!', riep Harry, die naast Ron verscheen. De spreuk raakte Lucius en hij werd hard naar achteren geblazen. Al snel vlogen de spreuken heen weer. Draco en zijn moeder waren er ook bij betrokken. 'Stop!', riep Bellatrix lachend. Ik keek naar haar. Ze hield Hermione vast met een mes op haar keel. 'Laat jullie stokken vallen!' Ron en Harry deden wat ze zei. Draco raapte hun stokken op en ging naast zijn moeder staan.

Op dat moment veranderde Harry's gezicht. Hij werd weer normaal. 'Kijk nou, wie hebben we daar,' zei Bellatrix lachend, 'Het is Harry Potter.' Ze versterkte haar grip op Hermione. 'Precies op tijd voor The Dark Lord,' fluisterde ze, 'Sarah, roep hem.' Ik keek Bellatrix aan en toen keek ik naar Harry. Vervolgens stroopte ik mijn linker mouw op. Het teken was duidelijk te zien op mijn arm, het was pikzwart. Ik plaatste mijn hand op mijn arm, mijn vinger nog geen centimeter verwijderd van het teken. En toen hoorde ik iets boven mij piepen.