De baseball

Ik stond op ,zoals altijd om zeven uur in de morgen. Tamaro, mijn mannelijk zebravinkje, floot al zijn dagelijkse deuntje en de andere twee deden mee. Ik trok mijn verse onderbroek en broek aan. Ik ging op mijn blote voeten en in een bloot bovenlijf naar beneden. Mijn ouders waren al gaan werken dus was ik alleen thuis. Ik nam een kom en goot er wat ontbijtgranen in. Terwijl ik de melk er bij goot keek is nog even naar mijn Snapchat. Ik begon te eten. Na de tafel te hebben afgeruimd en te hebben gedoucht was ik klaar wakker. Ik nam mijn boekentas op en vertrok ik door de voordeur. Ik sloeg hem dicht waardoor de blauwe deur een luide klap gaf. De oude buurvrouw keek me vies aan. Ik keek vriendelijk terug maar nadat ik haar de rug had toegekeerd draaide ik met mijn ogen. 'Nooit is ze is goed gezind.' dacht ik bij mij zelf. Ik stak mijn oortjes in en liet mijn afspeellijst zijn gang gaan. Ik passeerde langs de bakker en kocht een croissant en een chocolade koek voor onder de middag op te eten. Ik sleepte me op mijn schoenen vooruit tot aan de schoolpoort. Ik keek nooit op naar school. Niet dat ik dom ben of zo maar ik was niet één van de populairste mensen op school. Ik maak ook niet erg rap vrienden. Ik weet niet waarom maar ik heb iets dat mensen doet afschrikken. Ik ging dus door de poort en liep naar mijn hoekje van de speelplaats. De muren van die hoek waren van boven aangetast door schimmel en op de grond lag er een laag kalk. Door de kou van de winter werd mijn adem zicht baar in de lucht. Ik trok mijn handschoen uit en raakt mijn adem aan. Toen gebeurde het gene waar ik zelf altijd van schrik. Mijn adem verdween in mijn vinger en begon zich via mijn aderen naar mijn hart te gaan. Terwijl het dat deed kleurde de aderen waarheen het doorstromen lichtblauw en gaven ze een zwak schijnsel af waar door mijn rechterarm tot aan mijn borstkas heel even oplichtte. Het voelde als een helse pijn en als een vuur dat er zich door mijn arm verspreidde. ik trok hem daarom meteen terug. Ik deed mijn handschoenen aan net op het moment dat de bel ging. Ik ging in mij rij staan toen er iemand tegen men schouder op botste. Het was Amine. Een jongen die me om de één of ander reden haatte. Hij keek me met een grijns aan en zei "Sorry, ik had je niet gezien." Ik negeerde de opmerking en ging gewoon in mijn rij staan. "Vier ASO. Met mij mee komen." riep de LO-leerkracht over de speelplaats. LO was het vak dat ik het meest haatte. Niet omdat ik het niet kon ofzo. Oké, misschien om dat ik het niet zo goed kon maar vooral omdat alle jongens topsporters waren en ik niet. Ik was ook eerder mager en niet echt gespierd. Ik kleedde me om met mijn enige vrind en dat lesuur de hooiwagenspin die altijd in haar web stond terwijl ik mij omkleedde. We stonde buiten. Iedereen stond gezellig te kletsen. de nieuwste roddels deden de ronde ik stond te kijken naar de wilg die haar takken als een afdak over mij heen had gevestigd. Met mijn scherp gehoor was het een fluitje van een cent om al de gesprekken mee te volgen. PRRRRUUUUUTTT. Ik deed mijn handen voor mijn oren om het gefluit niet te horen maar het vond altijd een ingang in mijn hoofd waar het als een mes in mijn hoofd bleef steken. Ik had een uitstekend goed gehoor maar ik kon hele hoge en age tonen horen die heel veel zeer deden. Iedereen begon aan de opwarming. Die bestond uit drie rondjes rond het school gebouw in zeven minuten. Ik had het ooit is uitgerekend en dat kwam uit op 1.8 km. na de opwarming gingen de meisjes naar de binnenzaal om te basketten. Wij gingen naar het openluchtveld. "Oké, boys, ik verdeel jullie in twee groepen daarna doen we kop of munt om wie het eerste slaan." zei de LOleerkracht. We gingen op een rij staan en krijgen het nummer één of twee. De nummers twee, waar ik bij behoorde, mochten slaan. Het spel was baseball. Ik ging van achter in de rij staan om niet tegen de schenen te worden gelopen door opdringerige jongen die als eerste de bal wil raken met de baseballbeat. Amine, die tot leider van het ander team was gemaakt (wat mij niet verbaasde) stond van voor klaar. "Oké met dat team twee niemand kan kiezen om te beginnen mag de leider van team één kiezen wie er als eerste mag." zei de Loleerkracht die nu tussen beide kwam. Ik voelde de angst al naar boven komen. "Ik wil dat Benjamin als eerste gaat, meneer." zei Amine. Ik sloot mijn ogen en vloekte binnensmonds. Uiteindelijk stond ik recht en raapte ik de baseballbeat op van de grond. Ik probeerde de grijns van Amine uit mijn hoofd te zetten en concentreerde me op de bal. Mijn team gooide de bal naar mij. Ik zwaaide de beat naar achter en toen ik de bal bijna raakte leek het alsof de bal stil hing in de lucht. Ik raakte hem met volle kracht en ....