Hoofdstuk 2

Ik open mijn ogen zodra het zonlicht mijn gezicht raakt. Langzaam kom ik overeind en meteen val ik terug op mijn rug.
Waar komt die hoofdpijn vandaan?
Ik kijk om me heen, maar zie meteen dat ik niet in mijn eigen slaapkamer lig.
Waar ben ik?!
De deur gaat piepend open en mijn moeder komt binnen met een boterham en een glas sap.
'Waar zijn we?' Vragend kijk ik haar aan terwijl ik hongerig mijn boterham naar binnen prop.
Waar komt die honger vandaan? Normaal ben ik nooit zo hongerig.
Ze glimlacht naar me en aait de 16-jarige ik over mijn hoofd.
Een paar maanden geleden ben ik 16 geworden, maar door al het rondtrekken hebben we het niet echt gevierd..
'We zijn eindelijk weer veilig meisje.'
Ik wil net een hap doorslikken, maar verslik me en stik er half in. Snel neem ik een grote slok sap om alles weg te spoelen. Als ik eindelijk weer rustig ben, is mijn moeder mijn kamer al weer uit en ben ik weer alleen in deze vreemde kamer.
Wat is er gebeurd?
De vragen blijven als vervelende muggen door mijn hoofd zoemen, maar ze blijven onbeantwoord.
Als ik eindelijk mijn ontbijt heb weggewerkt, kleed ik me snel aan en open de deur. Zodra ik de kamer uitstap sta ik midden in een lange gang. Ik kies ervoor om naar links te gaan, op zoek naar mijn moeder.
'JULIA!' Van schrik verstijf ik zodra ik iemand mijn naam hoor roepen. Langzaam draai ik om en zie dat mijn moeder aan de andere kant van de gang naar me staat te zwaaien. Snel loop ik naar haar toe.
'Waar zijn we? En waar is Amy nu?' Zoekend kijk ik of ik mijn jongere zusje ergens zie. Amy is bijna 13 en we zijn vrijwel onafscheidelijk.
'Ze ligt nog even te slapen. Kom maar, dan gaan we haar ook maar eens wakker maken en voederen.' Lachend om haar eigen grap loopt ze de gang door richting een deur die bij een keuken blijkt te horen.
Zodra we ook voor Amy ontbijt hebben gemaakt, volg ik mijn moeder naar Amy's kamer. Zodra ik haar zie liggen laat ik van schrik bijna het dienblad uit mijn handen vallen.
'Wat is er met haar gebeurd?!' Geschokt kijk ik naar de snee boven haar wenkbrauw en naar haar dikke lip.
'Gisterenavond hebben we een botsing gehad en zijn we met de auto van de weg af geraakt. Jullie hebben allebei flink jullie hoofd gestoten en Amy kreeg nog wat glasscherven in zich.'
Botsing? Welke botsing? Waarom kan ik me helemaal niks meer van een botsing herinneren?
Mijn hoofd doet inderdaad best pijn en ik ga op de rand van het bed zitten.
'Wanneer gaan we eindelijk weer eens naar huis?'
Mijn moeder zucht.
'We hebben geen huis meer lieverd. Het huis was van je vader en we kunnen dus niet meer terug.'
'We kunnen toch een nieuw huis zoeken? Dan kan Amy ook haar school afmaken, net als ik.'
Ze glimlacht en streelt Amy en mij over onze wang.
'Je weet dat het allemaal niet zo makkelijk is. Maar weet je wat? We zullen morgen wel eens gaan zoeken.'
'We gaan het meest knusse thuis maken dat je ooit hebt gezien!' Ik begin spontaan te glimlachen zodra deze woorden over mijn lippen zijn.
'Je hebt helemaal gelijk.' Mijn moeder geeft me een kusje op mijn voorhoofd en loopt naar de deur. 'Rust maar goed uit Julia, je gaat je energie morgen nodig hebben.' En dan is ze weg en blijf ik achter bij een slapende Amy.