Hoofdstuk 3

Jacob en ik lopen naar buiten en we lopen richting het strand. “Sorry voor de opdringeringheid van mijn moeder. Maar als ze eenmaal wat in der bol heeft dan moet ze ook winnen zoals zij dat wilt.” Ik kijk Jacob aan. “Geeft niet. Ik zit er niet meer hoor.” Hij lacht en ik kijk naar hem. Zijn tanden zijn mega wit vergeleken met zijn donkere huid. Hij kijkt naar de lucht en ik ga midden op het strand zitten. “Wat doe jij nou weer Samantha?”
“Niks bijzonders en zeg maar Sam dat vind ik makkelijker.” Hij haalt zijn schouders op en kijkt weer naar de lucht. “Het gaat vanavond hard regenen. Mag ik nog wat vragen? Waarom heet je zusje Noëlla?” Ik ga liggen en ik kijk naar de lucht, die er wel erg veradelijk uitziet ja. “Ja fijn daar moeten we blij meezijn. Ze heet Noëlla omdat ze met kerst is geboren hoe verzin je het lekker orgineel zijn we hé.” Ik blijf liggen en draai af en toe mijn hoofd naar Jacob die nog steeds staat. “Je kan ook zitten Jake. Ik bijt niet ofzo. Ik heb genoeg gegeten.” We lachen samen en hij komt naast me zitten. Ik ga weer recht overeind zitten. “Aan wie denk je? Je denkt namelijk echt niet aan het weer.” Hij kijkt me beschamend aan. “Aan Bella. Ze is een goede vriendin van me. Erg onhandig maar aardig.” Ik kijk hem even aan. Ik kijk naar de lucht en voel me zwaar rot als ik zie hoe hij over haar denkt en waarschijnlijk vind hij haar veel leuker dan mij. Wie wilt er dan iemand van 15 die helemaal niks kan. Ik word afgeleid als ik een druppel op mijn neus voel vallen. “En het gaat regenen.” Maar het gaat al snel hard regenen en te onweren. Ik sta snel op en wil naar huis lopen. “Ben je bang?” Ik sta meteen stil. “Nee hoor.” En ik wil weer snel doorlopen. Ik word omgedraait. “Bang voor het onweer?” Ik kijk hem even aan. En schrik van een harde knal en ik spring naar hem toe. “Nee lijkt maar zo. Zullen we snel naar huis gaan?” Jacob begint te lachen en kijkt me aan. Waarschijnlijk snapt hij niet dat iemand die altijd in een tentje buiten slaapt bang kan zijn voor onweer. Nou deze Samantha wel hoor. Ik ga steeds sneller lopen en val steeds sneller op de grond. Maar elke keer als ik bijna de grond raak trekt Jacob me omhoog. Ik houd zijn hand goed vast. “Kan je doorlopen?” Vraag ik bang en ik kijk naar de lucht die bijna niet tezien is door het bos waar we doorheen lopen en dat maakt me juist nog banger.


Als we thuis zijn aangekomen ligt Jacob bijna dubbel van het lachen. Ik probeer mezelf te zien. Ik zit helemaal onder de modder van mijn onhandigheid. “Ik ben uhm... even douche.” Ik zo snel als ik kan naar de badkamer en daar gooi ik de vieze kleren op de grond. En ik draai snel het warme water aan en ik ga er onderstaan. “Sam ik heb kleren voor je.”
“Ja is goed mam.” Ik laat het water over mijn lijf lopen. Ik doe mijn ogen dicht en ik denk aan Jakes lach die hij had toen hij over Bella begon. Toen we terug liepen maakte ik zelf een domme fout, volgens mezelf. Ik vroeg hoe Bella was en er kwam geen einde aan het verhaal. 'Bella is echt heel aardig en snel bezorgd. Maar het zal nisks worden. Bella heeft wat met leeftijden. En ze heeft al een vriend. Ik kan hem niet uitstaan. Ze kan toch veel beter met mij omgaan.' Ik werd al misselijk van het idee dat ik dacht dat hij me misschien leuk zou vinden. Als ik de legendes zou moeten geloven dan had hij Bella in zijn kop geprent. Hij zou er altijd voor haar zijn. Of het nou voor vriend was vriendje of man. Hij zou er altijd voor haar zijn. En mij zou hij waarschijnlijk alleen maar zien als zijn kleine onhandige zusje. En toen ging hij me nog eens vergelijken met der ook. Dat ze niet veel langer was dan mij. Dat ze bruin haar had en bijna net zo lang als het mijne. Dat ze ook net zo onhandig kon zijn als ik als het om snelheid ging. Ik werd er niet goed van.

“Sam kom je ook onder de douche vandaan dan kunnen we allemaal gaan slapen.” Ik draaide met mijn ogen. “Ja mam.” Ik deed de douche uit en droogde mezelf snel af en deed een pyama aan. “Jacob slaapt bij Noëlla en jou. Dat weet je hé.” Zonder nog wat te zeggen maakte ze in de keuken der eigen bedje klaar. Ik kroop bij Noëlla in bed die wakker werd. “Sam ik ben bang.”
“Kom maar.” Noëlla komt dicht tegen me aan liggen en ik kijk naar Jake die wat onhandig in de opening staat. “Past wel hoor.” Ik schuif Noëlla en mezelf een stukje op zodat Jacob er ook bij kan.