De bomen beheerseres

"Thomas onze carrière als schoonmakers zal toch even moeten wachten. we moeten naar boven." zei ik terwijl ik naar de deur liep. Thomas zag dat het serieus was dus liep hij direct naar de deur. Hij deed deur open en ik droeg het water op om een trap naar de oppervlakte te maken. Een paar tellen verscheen hij en bevroor hem zodat we er mee naar boven konden lopen. We liepen naar boven en konden het geschreeuw van mensen al horen. We kwamen al hijgend aan het strand aan. Iedereen stond op het strand en kinderen zochten al huilend hun ouders. Ik zag The Flash op ons afkomen. "Oké ik heb geen tijd om veel de details uit te leggen. In de stad lopen er overal planten. alle mensen zijn naar hier gevlucht." zei hij. "Oké, Thomas hou de mensen weg van de stad ik roep je als ik je nodig heb." Ik keek naar The flash " jij toon me de weg naar de plantentuin waar je over spreekt." Thomas liep al naar het strand terwijl The Flash mij nog iets wilde zeggen maar we werden onderbroken door een flat gebouw dar naar beneden stortte. Ik strekte mijn armen en handen voor me uit en liet er een ijskoude wind uitkomen die de afgebroken stukken van het gebouw weg blies. "Ik begin een gevoel te krijgen dat we niet veel tijd meer hebben." zei ik. The flash begon te lopen ik vloog er achter door gebruik te maken van mijn Somnia krachten. The flash liep tussen bewegende bomen en struiken terwijl ik hem van boven als een havik in de gaten hield. Hij rende totdat er plots een haag voor hem groeide waardoor hij gedwongen was om te stoppen. De haag groeide voort om begon The Flash te omsingelen. Ik land naast hem en bevroor het met mijn handen. Maar onder de ijs laag die ik erop legde bleef de haag groeien. Ik concentreerde me nog meer en zag in de glans van het ijs dat mijn ogen begonnen op te gloeien. "Ga, ik kan hun groeiproces niet lang meer tegenhouden." zei ik tegen The Flash. Hij rende en ik stopte met de haag te bevriezen. IK vloog terug omhoog en zag dat de bevroren takken van de haag het ijs kraakten en door groeiden. Ik zag de flash halt houden en zweefde in zijn richting. " Cisco zei dat de bron van deze groei zich hier bevindt." zei hij tegen mij. We stonden in het midden van een micro-amazone woud. Ik keek rond mij. Hier was het opvallend rustig. De bomen bleven stilstaan en er vlogen vogels van de ene tak naar de andere. Ik zag naast mij een plas en liet het water naar mij toe komen. Ik liet het rond mij cirkelen. "Ik vertrouw het hier niet." zei ik. "Denk je dat ik dit hier gezellig vindt?" antwoordde hij. Plots zag ik een tak van een treur wilg op mij afkomen. Ik rolde eronder heen. Ik liet de sliert water in allemaal messen veranderen. Er zweefden nu vijf messen rond mij. Ik strekte mijn vingertoppen en mijn armen naar de tak en de messen vlogen erop af. De Flash had zich kunnen door met zijn snelheid rond de zwevende tak heen te lopen. Mijn messen hadden de tak van de boom gescheiden. Ik hoorde de bomen rond mij kraken. " Flash, bereid je voor op een heftig snoeiseizoen." zei ik. Hij had geen tijd om te antwoorden want een ander tak van diezelfde boom waagde al weer een poging zijn hoofd en romp van elkaar te scheiden. Mijn messen vlogen eropaf en sneden ook deze keer de tak tot kreupelhout. "Kom te voorschijn." riep ik. "Ik weet dat je hier bent." Mijn woorden echoden niet eens om dat alle bladeren het geluid opnamen. We gingen dieper het woud in. De bomen en andere planten gedroegen zich rustig. Er was geen enkel geritsel te horen. Plots trokken plantaardige tentakels ons bij de enkels. We snakten naar adem en probeerden om ons vast te klemmen aan de boomwortels maar het mocht niet baten. Ze trokken ons met een razende snelheid over de grond. Ik probeerde mijn messen naar mij toe te laten komen voor door al de planten die ik mijn gezicht kreeg kon ik mij niet goed concentreren waardoor dat ook niet lukte. Plots waren we op een open terrein gekomen en vier lianen trokken ons nu omhoog en bonden onze polsen strak aan elkaar. "Zo,zo. Wie durft zich zo diep in mijn te wagen?" vroeg een stem.