Switzerland?

Ik verslik me bijna in mijn toetje. “Harry, you know I can’t afford that.” “It’s all set, I’m paying anyway. I’ll owe you that” zegt hij met een grijns op zijn gezicht. “You don’t owe me anything,Harry. Not that I know off” “Well,i do. I see you like, once in a half a year. Sometimes not even once half a year. Please let me pay for you, so we could do something fun together” “I’ll think about it” zeg ik, wetende dat hij me toch over zal gaan halen. “Where are we going,IF I say yes?” Vraag ik hem na een lange stilte. “I think Switzerland would be nice” zegt hij dan. Ik knik, ookal heb ik er totaal geen verstand van. “Does this mean you’re coming?” Vraagt hij hoopvol. Lachend schut ik mijn hoofd. “You’re unbelievable Styles”. Ook vanuit zijn mond klinkt een lachje. We laten de skitrip even voor wat het is en als het toetje op is, betalen we de rekening. Het is ondertussen al donker geworden buiten. Samen lopen we richting onze auto’s, die toevallig op hetzelfde terrein staan geparkeerd. “Please Sophie, call me when you made your decision on the trip”vertelt Harry me nog voor we afscheid nemen. “I will, don’t worry” zeg ik tegen hem terwijl ik hem een knuffel geef. “You can always call me, you know that right?” Geeft hij me nog mee. Ik knik. “Hope to see you again soon Soph.” “Yeah me too” zeg ik en stap mijn auto in. We zwaaien elkaar nog na (met wat getoeter van Harry) en ik rijd weer terug naar mijn appartementje.