O99 - Hogwarts

Met de hulp van Floo Powder was ik naar Hogwarts gereisd. Mijn blonde haren, Jasmine's blonde haren om precies te zijn, hingen voor mijn ogen terwijl ik gehaast door de gangen van Hogwarts liep. Niemand sprak mij aan. Het werkte, dacht ik bij mezelf. Tijdens mijn reis door de gangen zag ik een jongen met witblonde haren. Draco Malfoy. Met niemand minder dan Pansy Parkinson aan zijn zijde. Ze hing klef aan zijn arm. Ik hoorde haar zeurende stem. Ze wilde iets speciaals doen. 'Tuurlijk, Pansy,' zei Draco en hij drukte een kus op haar kruin. De woede binnen in mijn borrelde op. Leugenaar. Maar als ik nu zou stoppen dan zou het hele plan verpest worden. En niet alleen ik zou gestraft worden, ook Jasmine. Ik liep, hoe moeilijk het ook was, stug door.

Na een korte reis door het kasteel kwam ik aan bij het kantoor van de Headmaster. Vroeger was dit het kantoor van Dumbledore. Het werkte nog op dezelfde manier om binnen te komen. Met een wachtwoord. 'Asphodel.' De waterspuwers gingen aan de kant. Ik werd omhoog gebracht door de wenteltrap. Eenmaal boven opende ik de grote, houten deur. Ik keek het kantoor binnen. Het leek leeg te zijn. 'Severus?' Ik sloot de deur achter mij. 'Severus?,' herhaalde ik nogmaals, dit maal harder. Wederom kreeg ik geen reactie. Langzaam liep ik het kantoor verder in. Ik schrok toen ik gekraak achter mij hoorde. Ik draaide mijzelf om. En ik keek recht in het gezicht van de man. 'Professor Snape,' zei ik. 'Miss White, het lijkt mij niet-' Ik praatte dwars door hem heen. 'Je weet goed wie ik ben, Severus,' zei ik zacht maar duidelijk. Snape keek bedenkelijk. 'Het lijkt me niet verstandig hier te komen,' vervolgende hij zijn zin. Ik liep langzaam op hem af. 'Je hebt me gered, en niet alleen uit het ijzige water,' zei ik. Severus zijn blik leek te verzachten. 'Sarah?' Ik knikte. 'Polyjuice Potion,' mompelde Severus.

'Je leeft,' zei Severus. Ik lachte even vreugdeloos en daarna knikte ik. 'Je neemt een groot risico om hier te komen. Zowel voor jezelf als Miss White.' Ik zuchtte even. 'Dat weet ik,' zei ik daarna, 'en Jasmine weet dat ook. Maar ik heb geen keus, ik moet je spreken. Dit belangrijk.' Severus was even stil en ging daarna achter zijn bureau zitten. Met zijn hand gebaarde hij naar een van de stoelen. 'Zit,' zei hij. Met een zachte plof ging ik in één van de zachte stoelen zitten. Ik veegde mijn blonde haar uit mijn gezicht. Daarna keek ik Severus aan, die mij verwachtingsvol aan keek. 'Ik was dood,' zei ik, 'en toen ik dood was, zag ik hem. Ik zag Dumbledore.' Ik ging even verzitten. 'Hij zei dat ik je kan vertrouwen,' zei ik zacht. Ik keek hem diep in zijn ogen aan. 'Ik wil dit leven niet meer, Severus,' zei ik toen, 'ik wil anders. Help me.' Ik verbrak het oogcontact. Ik keek naar de grond. Ik hoorde hoe Severus opstond en naast mij ging zitten. Hij legde zijn hand op de mijne. Ik keek hem aan. 'Ik help je, Sarah. Altijd.'

'Je haar,' zei Severus. Ik wierp een blik op mijn blonde lokken, die langzaam iets donkerder werden. Totdat ze donkerbruin waren, tegen het zwarte aan. 'Ik verander terug naar mezelf,' zei ik. Severus knikte. 'Je moet gaan.' Ik omhelsde Severus kort. 'Ik spreek je nog als je thuis bent.' 'Dankjewel,' zei ik zacht. Ik draaide mezelf om en ik wilde zijn kantoor uitlopen Totdat ik abrupt stil stond. 'Severus?' Ik draaide mezelf niet om. 'Ja?' 'Ik zag haar. Mijn moeder, Ariëlla.' Ik voelde de tranen prikken in mijn ogen. Severus zei niets maar ik hoorde dat hij dichterbij kwam. Hij legde zijn warme hand op mijn schouder en toen draaide ik mezelf naar hem om. Ik boorde mijn gebroken blik in zijn ogen. 'Al die jaren wachtte ze op me, Severus,' zei ik zacht. Daarna omhelsde ik hem. En ik liet mijn tranen lopen. Severus sloeg zijn armen beschermend om mij heen. 'Ik mis haar,' fluisterde ik.