De slimme Nachtemerries.

'Theo zet het schip neer !' riep Wriven. Theo snelde naar het stuur en was druk bezig met het schip te laten landen. De nachtmerries bleven maar tegen ons schip aan beuken."Technological control." riep Theo. Het schip kleurde groen en alles werd omhuld met binaire cijfers. Hij strekte zijn handen en armen uit waardoor de binaire cijfers een barrière vormden rond het schip. Het schip landde op een kale vlakte met maar twee bomen die op instorten stonden. Theo stopte zijn spreuk en de cijfers vervaagden tot ze helemaal verdwenen. Ik keek door de gebarsten ramen en zag de nachtmerries ons stonden op te wachten. Er zaten vooral veel krokodillen en buffels bij. Hun doodse blik liet rillingen over mijn rug lopen. "Mannen tijd om die nachtmerries te laten zien wat we kunnen. Iedereen trok zijn wapens. Wriven haalde een zwaard en schild uit, Max een dubbele bijl, en Eliot een zeis. Eliot riep ons bij elkaar " Oké, Wriven, Max en ik gaan als eerste. daarna komen Simon en jij Benjamin. Theo jij komt later als we het gevecht weg hebben gelokt van het schip. Ben ik duidelijk?" Ik knikte en ging in gevechts-positie staan. De deur van het schip ging open en Eliot,Max, en Wriven sprongen naar beneden. "Voor de Kitsonu's." riepen ze en ze stormden op de wezens af. De nachtmerries ,aangewakkerd door het lawaai, liepen op ze af. Max sloeg er met zijn zijwaartse zwaai al drie neer die in as op de grond neer vielen. Een buffel stormde op Wriven maar hij kon met het schild de klap opvangen en stak hem neer met het zwaard in waar normaal gezien het hart zou hebben gezeten. Eliot van de ene kant naar de kant en zijn zeis jaagde zeker 6 monsters de dood in. Simon haalde naast mij een klein hand vat uit zijn zak. Hij kneep er goed in en plots schoot er een brandende speer uit. "Klaar? " vroeg hij. Mijn stond de droog om iets te antwoorden dus haalde ik gewoon mijn twee klein zwepen uit en knikt. "Theo open de de deuren.... NU" riep hij. De deuren schoven met een klik open en we sprongen naar benden. Simon rolde naar voren en stak al direct een monster in de rug. Ik verstijfd van de schok zag hoe hij verder vocht. GRRRR. Ik keek achter mij en zag een krokodil op mij afkomen. Ik zwierde mijn zweep op hem af en raakte hem in het oog. Hij schreeuwde het uit van de pijn. Met mijn andere zweep sneed ik zijn lichaam in twee en hij viel neer. Ik vocht harder verder maar het waren te veel . Zelfs toen Theo hielp met zijn pijl en boog hielp overrompelde ze ons zoals een golf doet met een afgebroken klif. Ik voelde de vermoeidheid toeslaan. toen gebeurde het onvermijdelijk. Een buffel schopte met zijn achter poten recht in buik en ik werd tegen een boom geslingerd. een tak brak af en lande op mijn been. Schreeuwend van de pijn probeerde ik mijn benen er van onderdoor te halen maar zonder enig resultaat. Een krokodil kwam op razende snelheid op mij af. Plots zag ik een rode bal in mijn richting komen. het raakte de krokodil en die verpulverde. Het was Simon die een vuurbal op hem had afgestuurde. Zijn handen, ogen en haar stonden in band. Hij,totaal in kalmte, vermengde zich verder in de strijd maar zelfs met de krachten waren de nacht merries te sterk. Ik stond tegen de rand van het schip. Verstopt voor elk gevaar. Plots hoorde ik een stem in mijn hoofd. Is dit waarvoor ik je heb opgeleid. Dat je jouw teamgenoten alleen laat vechten. Dat je je je gedraagt zoals een lafaard. Dit ben jij niet Benjamin. Laat die monsters zien wie je werkelijk bent. Laat ze zien hoe een echte Kitsonu zich gedraagt. Het was de stem van mijn nonkel. Ik liet mijn zwepen vallen en begon te schreeuwen. "NEEEEEEEEEEE". Ik zakte op mijn knieën neer en sloeg met mijn vuist op de grond. Ik begon te wenen en sloot mijn ogen. Plots zag ik door mijn oogleden licht. De plekken waar ik mijn tranen had laten vallen en plek waar ik met mijn vuist had op geslagen kleurden goud. Het verspreide zich langzaam als een olievlek in water. Plots voelde ik mijn vertrouwen en kracht groeien. Ik stond op en voelde mijn handen branden. Ze lieten een spoor van droomzand achter dat mij achter volgde als een slang met zij prooi doet. Op de plekken waar mijn voeten zich hadden neergezet spoten stralen van droomzand de lucht als geisers. Zowel de monsters als mijn teamgenoten staakten het vechten en keken mijn ongelovig aan. Het droomzand achter mij had intussen als de vorm van een enorme golf aangenomen. Op mijn pak voelde ik mijn droomzand teken opgloeien. Plots voelde ik mij verbonden met mijn nonkel. Het leek alsof hij in mij zat. Plots begon ik te spreken met zowel mijn stem als de zijne. " Bij alles wat goed is in de universum, bij elk levend wezen en voor al de pijn die je mijn familie hebt gedaan. exterminare harenam." Het zand golfde op de wezens af en sleurde ze mij verder naar de horizon. de golf spatte uiteen en alle nachtmerries waren veranderd in dromen door het effect van het droomzand. Hun vormen verdwenen en ze veranderden in stralen die een slapend lichaam zochten om ze een welverdiende hersenschim te geven. Goed gedaan Benjamin. Vergeet niet wij zijn altijd samen. Ik zakte in elkaar en kon nog net de handen van Theo voelen die mijn val braken. Daarna werd alles zwart.