Dromen ||003

Ondertussen was er alweer een week voorbijgegaan. Mijn ouders waren niet meer begonnen over een eventuele buitenlandstage of een weekendje weg. En daar was ik maar wat blij om, want ik dacht juist dat dit mijn kans was om eindelijk naar de stad waar ik al zo lang van droom heen te gaan.
Maar toen kwam het moment. Ik kwam net uit school en alleen mijn moeder was thuis. “Heb je al wat gehoord over de buitenland stages?” Vraagt ze wanneer ik op de bank ga zitten met een kop thee. “Ja, mijn coach raadt het iedereen af om het te doen. Omdat het niet handig zou zijn met de examenopdrachten. Dus helaas gaat het niet door.” Antwoord ik teleurgesteld. “Dat is jammer, meid.” Terwijl mijn moeder dit zegt zie ik opluchting in haar ogen. Alsof ze bang was om mij alleen naar het buitenland te laten gaan. “Maar het voorstel van een weekendje naar Londen staat nog steeds. Heb je het er al met papa over gehad?” Vraag ik nog net niet smekend. “Nee, dat zal ik binnenkort doen.” Nadat mijn moeder dit zei vroeg ze hoe het op school was, waarvan ik jullie de saaie details zal besparen.