Na dat Damian mij verkering vroeg werd alles anders. Niemand vroeg me nog verkering, nou ja misschien een of twee maar dat maakt niet uit. Jaren gingen voorbij en we hadden nog steeds verkering. alles leek wel een droom want het was geweldig. Even dacht ik dat dit wel de ware zou kunnen zijn! Alleen was er een ding dat me opviel.

We gingen een keer afspreken gewoon bij hem thuis, maar het was net alsof ik gewoon tegen een vriend of vriendin aan het praten was. we gingen gewoon naar buiten, maar als er andere kinderen waren deed hij weer heel romantisch enz enz. Dus ik wist niet zo goed wat er aan de hand was.

Groep 6 was denk ik nog het leukste jaar omdat we toen wat meer door kreen hoe alles in elkaar zat. Toen was het ook het romantische maar toch ook leuk en gezellig, dus niet zo genant! alleen in groep 8 zag ik het al een beetje aankomen...

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen