Te jong, te onschuldig

Daar sta ik dan, aan de rand van een vriend zijn bed. Zijn ogen gericht op mij. Mijn armen hangen weerloos langs mijn lichaam. Verwachtte hij echt dat ik het met hem wilde doen? Hij schraapt zijn keel en gaat rechtop zitten. 'Is er iets mis?' vraagt hij met een stem die als een warme gloed over mij heen gaat. 'Ik kan dat niet doen. Ik wíl dat niet doen.' Josh zucht en schudt zijn hoofd. 'Jij bent ook altijd anders dan de anderen.' Nadat hij die woorden had gezegd draaide ik mij om en liep de deur uit met mijn tas over mijn schouder.