Gedachte #2: toekomstbeeld

Ik leef per dag, per week, per maand. Ik kan maanden uit kijken naar de zomer en in mijn kalender staan al mijn belangrijke deadlines onderstreept. Ik weet per dag wat ik ga doen, ik weet naar welke weekenden ik moet uitkijken. Ik weet welke weken moeizaam worden en ik weet welke niet. Ik leef niet in het nu. Ik leef in de toekomst en in het verleden. Ik leef in de stille momenten van de dag waarin ik terugdenk aan verloor gaande jaren van pijn, verdriet en moeite. Jaren waarvan ik het gevoel heb dat ik stil heb gestaan en alleen maar heb gewacht op de ochtend waarop alles wél op zijn plek viel. Ik leef in mijn afspraken en beloftes, in mijn dromen en ambities die ik voor een verre toekomst heb gemaakt. Ik word door de tijd heen geduwd en als ik aan de tijd denk, denk ik aan niks. Want ik wil geen tijd meer. Soms wil ik geen tijd meer. Soms wil ik niks meer. Ook geen toekomst.