Gedachte #1 : hoe ik mij nu voel

Het lichaam is leeg. Het hoofd is vol. Om het hoofd heen cirkelt een donkergrijze aswolk die maar niet weg wil gaan. Ondanks dat de gedachtes in het hoofd ongericht zijn, maakt het hoofd zich wel zorgen. Maar waarover weet het niet. Het is een onverklaarbaar gevoel, die donkergrijze wolk. Op sommige dagen is hij er niet. Andere dagen verschijnt hij al bij het ochtendwaken waardoor het hoofd al gelijk weet: ‘Vandaag is weer zo’n dag.’ En hoe graag de mond ook de aswolk weg wil blazen, hoe graag ook de ogen hun leden willen sluiten en hoe graag ook het lichaam zich wil terugtrekken in een donker, warm hoekje van de kamer, waar het zich veilig en geboren voelt, het lukt niet. Want vandaag komt niet goed uit. Het komt nooit goed uit. Morgen wordt een betere dag, maar morgen is niet vandaag. Vandaag is vandaag en vandaag is grijs. Ondanks alle andere kleuren van de dag.