Dit hoofdstuk gaat over hoe ik steeds meer ging vermoeden dat mijn stiefmoeder zwanger was en hoe ik me daarover voelde.

Verder nog even een dikke shoutout naar Nadia die alles met mijn doorgemaakt heeft.

Terug in Nederland ging het leven gewoon weer verder. Ik had niet heel veel meer aan het gesprekje in het zwembad gedacht. Maar toen school weer begon ging het bergafwaarts.
Mijn oma (de moeder van mijn stiefvader) werd erg ziek. Begin september werd ik ineens uit de les geplukt, omdat ik zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moest komen. Diezelfde dag is ze overleden. Ik heb van 2 uur 's middags tot 12 uur 's nachts in het ziekenhuis gezeten, kijkend naar hoe langzaam het leven uit haar wegvloeide. Dit is tot op de dag van vandaag een van de heftigste dingen die ik ooit heb meegemaakt. Het proces van sterfbed tot crematie heb ik ook van dichtbij meegemaakt. Dit was de eerste keer dat ik een dierbare verloor. Ik was hierna dus ook best wel een emotioneel wrak.

Ondertussen bij mijn vader thuis vielen verschillende dingen me op. Samen met Nadia zag ik gekke dingen. Het begon met ovulatietests die we in de badkamerla zagen liggen, waarvan het doosje al geopend was. Dit was voor ons al genoeg op paranoïde te worden, zeker terugdenkende aan het gesprekje, waar Nadia natuurlijk ook van wist. Naast de ovulatietest lagen er een paar weken later ook zwangerschapstests. Het was eigenlijk wel duidelijk dat Sofia zwanger was, maar ik wilde nog niet toegeven. Ik kwam in een ontkenningsfase, maar aan de andere kant bleef ik ook naar nieuwe hints zoeken om mijn vermoedens te bevestigen.
In die periode zaten Nadia en ik op een middag te eten in de woonkamer, toen we Sofia ineens een grap hoorde maken over mijn vader in combinatie met kleine kinderen. De blik die Nad en ik toen uitwisselde was onvergetelijk. We dachten precies hetzelfde en gingen direct naar boven om weer verder te analyseren.

Het duurde daarna ook niet lang of Sofia werd "ziek", maar dan specifiek in de ochtend en met overgeven. Ik ben niet gek en wist dus ook meteen dat dit ochtendmisselijkheid was. Daarnaast kreeg ze zo langzamerhand ook wel een buikje. Als laatst merkte ik ook dat ze geen alcohol meer dronk. Dit viel vooral op met Kerst, al twijfelde ik toen wel, omdat ze wel een glas witte wijn in haar hand had. Uiteindelijk betrapte ik mijn vader erop dat hij Sofia's glas leegdronk. Well played... But I got you.

Verder komt er ook wat van mijn eigen liefdesdrama aan dit verhaal te pas. Dat lijkt nogal insignificant als je kijkt naar het verhaal hierboven of alles wat komen gaat, maar voor mij was dit toch wel erg belangrijk met mijn puberbrein. In de vierde klas had ik een groot deel van mijn vakken niet met mijn vriendinnen, maar wel met een hoop jongens uit dezelfde vriendengroep. Ik zat daardoor tijdens scheikunde naast een jongen met wie ik de drie jaar daarvoor ook al in de klas had gezeten. We waren nooit echt vrienden en praatte weinig, maar tijdens deze lessen zijn we wel goed bevriend geraakt. Het leek er uiteindelijk op dat we binnenkort een keer met z'n tweeën af gingen spreken (dat was heel wat voor mij, ik had daarvoor nog nooit een vriendje gehad). Ik was niet heftig verliefd, maar hij was in ieder geval een goede vriend en ik zou wel zien waar het schip strandde.
Nou, een paar weken ging dit zo door en toen had hij ineens een vriendin :') En dat was ik niet, maar een vriendin van me. Er was verder niks aan de hand, maar stiekem vond ik het wel jammer, want er was wel chemistry (pun intended).

Mijn leven was zo geordend voordat ik naar de vierde klas ging en ik vraag me echt af waar het mis is gegaan. Ik ben ook een stuk meer na gaan denken over dingen waar ik eerder niet over nadacht: de dood, de relaties die ik met familie en vrienden heb, etc. Dat kwam vooral door de dingen die ik in de afgelopen maanden meegemaakt had. Ik belandde een beetje in een existential crisis.
Maar waarom zou ik het zo erg vinden om een broertje of zusje te krijgen?
Ik heb dit mezelf ook lang afgevraagd en heel hard mijn best gedaan om de positieven ervan in te zien, maar ik bleef maar obstakels zien. Ik durf inmiddels wel te zeggen dat mijn zorgen terecht waren, want Sofia was inderdaad zwanger, maar dat bewaar ik voor het volgende hoofdstuk.

Reageer (1)

  • AroonCat

    Hmmm, toch wel verassend interessant xD
    Plaats toch maar een abo denk ik..

    6 jaar geleden
    • TheNeverending

      Leuk, dankjewel! Ik zal vandaag nog een nieuw hoofdstuk plaatsen!

      6 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen