Mijn krachten

' De berekeningen zijn gemaakt. Jouw krachten zijn water en dromen. We hebben deze combinatie nog nooit gehad. U zou best even bij professor Veladium gaan die zal u verder kunnen helpen. Uw teken wordt Jing en Jiang alleen worden de kleuren goud en donkerzeeblauw. U haar wordt in de zelfde kleuren gedaan. '.zei de robotstem. Ik geef toe ik was lichtjes geschrokken. Er kwamen drie robot armen uit het licht en die begonnen mijn haar te doen. Het uiteindelijk kapsel was met mijn een haar van voor in een kuif. Bij mijn hoofd huid was het donkerblauw geverfd. Het ging over in licht blauw en uiteindelijk in goud bij de punten. ' Ik ben klaar u kunt nu naar u kamer gaan. U kamer kunt u bereiken door de groepskamer "The Golden Glider" binnen te gaan. Dat is de groep waar u in zit. Nog een fijne dag verder.' Zei de computer stem. Het leek alsof ze met echt buiten wou want de deur ging vanzelf open. Ik stapte naar buiten en knipperde met mijn ogen om even te wennen aan het licht. Ik wou de deur dicht doen maar merkte dat hij vanzelf gesloten was. "Gewoon wachten op Wriven." zei ik tegen mezelf. Er ging een school bel en ik schrok me rot. De ander deuren in de gang gingen open en er stroomden leerling uit. Jonges, meisjes allemaal in uniform. Een blauwe cape, een strakke overal met een riem waar hun wapens in zaten, en blauwe laarzen met een hak van onder. De leerlingen zagen met niet. Ik drukt met tegen de deur zodat ze konden passeren. Plots kwam er een super mooie jongen langs. Zijn haar zat perfect en zijn rode haar toonde iets golvend. Ik begon een raar gevoel te krijg in mijn buik en handen. Plots hoorde ik allerlei mensen verbaasde geluidjes maken. Ze bleven staan en keken naar de grond onder mijn voeten. Ik werd rood en besloot om ook te kijken. Toen ik dat deed besefte ik waarom iedereen naar me keek. Er stroomde droomzand uit mijn handen. Ik stond nu in een plas van zand. Ik zou er echt alles voor over hebben gehad om toen door de grond te zakken. Maar dat gebeurde helaas niet. Ik moest iets doen want het zand bleef maar stromen. "Oké, nonkel Bert kon dromen leven maken dus jij ook." zei ik tegen mezelf. Ik dacht na. IK gebaarde met mijn handen dat het zand voor mij moest komen. Er gebeurde niks behalve dat het zand nu stopte met uit mijn handen te stromen. 'Volgens probeert hij zijn magie te gebruiken. Maar het werkt duidelijk niet.' hoorde ik een paar leerlingen zeggen. Ik concentreerde mij en probeerde het nog is. Nu kwam het zand wel naar omhoog. Ik begon een rog te vormen door mijn fantasie te gebruiken. Hij was niet perfect maar het leek erop. Ik voelde plotseling een krachtige magie door mij stromen. Ik droeg de rog op om in de gang rond te zwemmen. Hij volgde mijn bevelen open en zwom boven de hoofden van de leerlingen. Ik liet hem nu recht op een muur afvliegen en uiteen spatten. Het zand dat naar beneden viel liet ik veranderen in kleine guppy's die zich door de benen van de leerlingen begonnen te verstoppen. De mensen in de gang begonnen te lachen en wezen naar de kleine gouden wezentjes die tussen hun benen hun weg zocht naar elkaar. Ik liet ze nu bij elkaar komen. Met bewegingen van mijn armen liet ik de guppy's in één zon veranderen die opsteeg naar het plafond. Ik zag mensen uiteen wijken en ik verloor mijn aandacht op mijn creatie waardoor die langzaam vervaagde en uiteindelijk verdween. Er kwam een jonge meneer door de menigte en die riep "Awel moeten jullie niet naar de les."