De zwarte deur

De grote man nam de ketting uit mijn hand. "Wriven ik wil dat deze jongen hier nu een opleiding krijgt. Zorg dat hij alles krijgt wat hij nodig heeft. Hij wordt in jouw team gestoken voor de grote groepsopdrachten. Zorg dat alles klaar voor hem is als wij gedaan hebben met ons gesprek." zei hij. Wriven salueerde en ging de kamer uit. Ik wou iets iets zeggen maar de hij was me te snel af. "Ik weet dat je met veel vragen zit. Maar die kunnen wij helaas nog niet beantwoorden. het enige dat ik wil zeggen is: We zullen zorgen dat je oom trots op jouw zal zijn. Je krijgt een opleiding bij ons en je wordt al in een team gestoken. Normaal gezien worden teams per jaar gestoken, maar ik steek jouw bij Wriven zodat ik zeker kan zijn dat je goede vorderingen maakt. de rest van de school zal hij je wel uitleggen." Hij stond op en stak zij hand uit. Ik stond ook op en schudde hem de hand. "Welkom op de school voor jonge Kitsonu's. Zorg dat ik het me niet beklaag anders steek je terug in je kooi." zei hij met een grijns en een knipoog. Wriven kwam hijgend binnen. Hij zei dat alles geregeld was voor de rondleiding en dat mijn grief op mijn kamer lag.De hoofdmeester gebaarde dat ik Wriven moest volgen dus stapten we samen zijn kantoor uit. We sloegen direct links af en kwam in een brede gang terecht. Op de muren stonden schilderingen van gevechten. "Dit wordt de Leerstofgang genoemd." zei Wriven ineens "Hier worden alle theorie lessen gegeven. geschiedenis, dieren theorie, spreuken enzovoort." Ik zag de namen van de lessen op de deuren staan. We passeerden een deur waar in rare tekens iets op geschreven stond. Wriven zag mij kijk en zei "Dat is de runen klas. Alleen leerlingen die veel magische kracht hebben mogen die les volgen." Ik knikte en we gingen verder. We daalden een trap af en kwamen bij een samenzwering van gangen terecht. Ik dacht aan hoe vaak ik hier zou verdwalen. Wriven kende het hier echter de weg en liep gewoon door. Hij liep op een redelijk rap tempo. We kwamen bij een zwarte deur. "Dit is een speciale kamer die je maar één keer in je leven binnen gaat." zei Wriven. "Deze kamer zal je krachten tonen en zal je een uniform geven dat je exact past. Het leukste voor sommigen is dat deze kamer je embleem kiest dat ook op je uniform zal geplaatst is. Het embleem verklaart je kracht. Je haarkleur zal ook veranderen. Ik wens je succes. Ik ga me omkleden en je wapens halen. Wat er ook gebeurt blijf hier op me wachten." vervolgde hij. Hij stapte de gang uit en liet me daar achter. Ik volgde hem nog met mijn blik tot hij een afslag nam waardoor ik hem niet meer zag. "Komaan. Benjamin, weglopen is geen optie meer. Toon dat ge ballen hebt." zei ik tegen mezelf. Ik pakte de deur klink, duwde hem naar onder en schoof de deur open. Er was één zwevend blauw licht in het midden van de kamer. Ik stapte naar binnen en deed de deur weer dicht. 'Kom verder.' zei een computer stem. Ik stapte naar het blauwe licht. 'Gelieve zo stil mogelijk te staan. We gaan de maten nemen die we nodig hebben voor uw uniform. Elke beweging die u maakt kan ervoor zorgen dat u uniform u niet past.' Er kwamen zeker tien robot armen uit het licht. Ze begonnen met men armen en benen. Ik moest mijn armen en benen strekken. ze namen van mijn schouder tot mijn elleboog, van mijn elleboog tot mijn pols en van pols tot elke tweede knokkel van elke vinger. de meeste armen verdwenen nu maar er waren nog twee bezig met mijn voeten te meten. Toen die klaar waren begon de stem weer te praten. ' Ik ga nu je kracht proberen te achterhalen. Ik ga daarvoor diep in je ogen moeten kijken. Probeer zo weinig mogelijk te knipperen.' Plots schenen er blauw lichten op mijn ogen. Ik probeerde zo weinig mogelijk te knipperen, maar ik merkte dat mijn ogen begonnen te tranen. Uiteindelijk begon het licht langzaam te doven. Ik veegde de tranen uit mijn gezicht. ' De berekeningen zijn gedaan. Jouw kracht is.....'