Hoofdstuk 2

Als snel haal ik mezelf uit de gedachtes om aan die jongen te denken en ik ga weer verder met mijn huiswerk. De telefoon rinkelt. Ik klauter over het bed en kom met moeite overeind. Ik ren snel naar de keuken en neem op. “Hallo met Samantha Chaya.”
“O hallo ben je de dochter van Phyllis?”
“Ja wat moet je van mijn moeder? Ze is nu mijn zusje ophalen.”
“Wil je zeggen dat ze Billy black moet terug bellen?”
“Ja is goed.”

Ik hang op en ik loop weer terug naar de slaapkamer waar ik het laatste stukje huiswerk doe. Ik loop naar de woonkamer en ik ga op de bank zitten en ik ga TV kijken. Ik let niet meer op de tijd en opeens word ik besprongen door Noëlla. “Heey hoe was school?”
“Zo saai.” Ik lach. Ze neemt echt letterlijk alles van mij over. Als ik zeg dat iets saai is doe ik altijd wel iets met mijn hand en nu doet ze het ook. “Ben je nog niet begonnen met koken?Het is al half 6” Ik kijk naar de klok en kijk dan even naar de keuken. “Ohja je moet ene Billy Black even terug bellen. En ik was de tijd vergeten. Sorry ik begin al.” Ik loop samen met Noëlla naar de keuken en ik zet Noëlla op het aanrecht. “Wat gaan we eten Sam?” Ze laat der hoofdje een beetje scheef hangen en kijkt me even aan. “Niks bijzonders ik denk Spaghettie.”
“Dat lus ik niet.” Ik kijk der even aan terwijl Noëlla arogant der hoofd weg draait. “Dan eet je maar brood.” Ik zet een pan op het vuur en begin te koken terwijl ik mijn moeder hoor ratelen tegen Billy. “Kom anders ook vanavond met je zoon eten. Samantha kan heerlijk koken.” Dan is het weer een poosje stil en dan hangt ze op. “Doe er nog maar 2 borden bij Sam. Billy en zijn zoon komen ook eten.” Ik til Noëlla van het aanrecht en zet haar op de tafel en ik pak bestek en borden. Mn moeder en Noëlla dekken de tafel terwijl ik de Spaghettie in de gaten houd.
Er word op het raam geklopt en ik loop naar de deur. “Oh hoi.” Ik kijk met grote ogen naar de jongen die samen met een man in een rolstoel voor de deur staat. “He jou ken ik.” Ik kijk beschamend naar de grond en ik geef als een soort teken dat ze door kunnen lopen door de deur verder open te doen. “Ah Phyllis je bent nog even mooi als vroeger.”
“Ja en bewaar dat maar voor als er geen kleintjes bij zijn.” Ik tik Noëlla van de tafel en ik zet haar op de grond zodat ze alvast aan de tafel kan zitten. “Billy dit zijn mijn dochters Samantha en Noëlla. Meiden dit zijn Billy en Jacob Black. Billy is een vriend van jullie vader geweest.”
“Ik ben zo terug.” Zonder Billy , Jacob , Noëlla of mijn moeder nog een blik te gunnen loop ik naar de kamer. Ik voel tranen opzwellen en ik veeg ze elke keer weg met de rug van mijn hand. Ik pak een foto van mijn vader onder mijn kussen vandaan. Wat mis ik hem. Hij is overleden toen hij het volk samen met andere krijgers probeerde te beschermen tegen 'vampiers'. De Quileute legendes zijn zo oud dat ze zeggen dat er vampiers bestaan. Maar het was iets anders. Ik weet nog hoe ik daar zat bij mijn moeder huilend toen de mannen terug kwamen mijn vader in hun armen droegen terwijl hij helemaal vies was van het bloed wat om zijn lijf zat. Het was iets maar wat hebben de mannen nooit gezegt. Ik denk nog steeds dat het mensen waren die dachten dat mijn vader een wilde was ofsuw. “Gaat het wel Samantha?” Ik schrik op en draai me snel om en ik kijk in het bezorgde gezicht van Jacob. Ik veeg snel mn gezicht droog met de dekens. “Ja het gaat wel. Sorry van vanmiddag dat ik je omver liep. Maar ik mis mijn beste vriendin nogal heel erg.” Hij glimlacht en komt bij me op bed zitten. “Dat geeft niet. Iedereen loopt wel eens ergens tegen op. En jij liep tegen mij op. En heb je al een tas?” Hij doet alsof hij niet ziet dat ik lieg. “Nee die heb ik nog niet dus morgen loop ik er weer zo bij als een echte schooltut.” Ik begin te lachen en ik leg de foto weer onder mijn kussen.


De rest van de avond hebben we het met zijn allen erg gezellig. Billy en Jacob blijven maar slapen want mijn moeder vond het niet veilig als ze nu nog naar huis zouden gaan. Billy had nog tegen gesputterd maar zich uiteindelijk bij mijn moeder neergelgd. Hij wist waarschijnlijk ook dat er niks tegen haar is in te brengen als ze ergens op staat. “Jacob zit jij ook in het reservaat op school?” Mijn moeder kijkt hem even aan. “Ik leg even Noëlla in bed.” Noëlla lag tegen Jacob aan te slapen. Ze was helemaal blij met Jacob. Waarschijnlijk ook vanwege die warmte die hij afstootte want de verwarming was tottaal niet nodig. Ik tilte Noëlla voorzichtig maar ze klemde zich vast aan Jacobs shirt. “Oh sorry.” Fluister ik en ik probeer zo soepel mogelijk Noëlla der handen los te halen van Jacobs shirt. Na 10 minuten te staan klote met Noëlla der handen loop ik naar bed. Ik zing nog een stukje zodat ze rustig blijft slapen. Ik leg Noëlla in bed en ik dek der in. Ik klim voorzichtig weer van het bed af en ik kijk bang of ze niet wakker word. Maar het enige wat ze doet ik was brabbelen in der slaap. “Ze slaapt nog. Het duurde even.” Mijn moeder zegt niks maar knikt even. “Weet je zeker dat het allemaal gaat passen Phyllis aangezien van je kleine huisje en de weinige bedden die er zijn?”
“Ja tuurlijk Billy. Ik of Jacob kan nog bij de meiden en dan kan jij op de bank. Ik denk dat het makkelijker is als Jacob bij de meiden gaat ik pak wel iets en maak mn eigen bed.”
“Phyllis ik kan ook in mn rolstoel blijven hoor.” Ze schud hevig der hoofd. “Billy alsjeblieft.”
“Billy doe nou maar wat mn ma zegt je krijgt het toch niet meer uit der hoofd.” Billy knikt. Mn moeder begint er niet meer over en richt zich weer op Jacob. “Kun jij misschien Sam meenemen naar school? Dat zou ik erg makkelijk vinden.”
“Ja is goed Phyllis.”
De hele avond hebben ze het over bijna niks anders dan de stam en Jacob en ik vervelen ons nogal.
“Mam mogen we nog even naar buiten, Om nog even rond te lopen ofzo. Dit is namelijk zo saai”
Ze knikt en gaat weer verder met Billy.