[NA]: Wedstrijdinzending (24/11/2016)

      De ritselende dennenbomen omringden haar, de twinkelende sterren verlichtten haar pad. De geur van gespleten dennenhout maakte plaats voor dat van muffe houtskool. Het knisperende kampvuur gaf haar de rust die ze verdiende, de warmte naar waar ze opnieuw verlangde. Deze plek verhelderde haar gedachten en was haar bron van creativiteit.
      De zorgvuldig gekrabbelde woorden op haar papier vervormden tot dikke spinnetjes zodra haar tranen de inkt van haar dagboek raakten. Ooit had ze een prachtig leven: een liefdevolle familie, een groot huis, een woud als haar achtertuin, een succesvolle schoolcarrière en een aspiratie als auteur. Die nacht viel het echter in duigen. Haar vader verloor zijn baan, haar moeder verliet hen voor een ander, het huis zou binnenkort niet meer van haar zijn, en ook dit woud zou uit haar grip verdwijnen. Ze zou opnieuw op een andere school moeten beginnen, een die ver van de natuur verwijderd was. Een waar ze haar rust niet meer zou kunnen vinden.

      De straatlantaarns flikkerden af en toe in haar straat, de felle lichten verstoorden zelfs dat van de maan. Opnieuw begon de buurvrouw te schreeuwen tegen haar dronken echtgenoot. De muren van haar appartement waren ook vrij dun. 's Nachts was het altijd rumoerig, maar niet alleen van buiten. Ook haar hoofd zat vol ruis, de slapeloze nachten voor ieder examen hielpen haar daar niet bij. Het had niet eens zin om te leren, door de wazigheid van haar gedachten zou het juiste antwoord toch nooit komen.
      De letters waren met balpen geschreven, de scherpe randen gaven duidelijk frustratie aan. Het was niet makkelijk om een deel van haar hart af te staan. De realiteit raakt je harder als je eenmaal in de grote stad terecht komt als braaf dorpsmeisje. Ruzies worden sneller gemaakt, een dag zonder negatieve opmerkingen is een grotere zegen dan een complimentje krijgen, je was toch niet zo uniek als je dacht dat je was... Op school waren er meerdere schrijvers, sommigen zoons of dochters van bekende achternamen. Sommigen waren beter dan haar, sommigen veel slechter, maar zij was gemiddeld. Een woord wat menig mens geruststellend zou vinden klinken, maar voor haar was het anders. Ze was zoals de rest; hetzelfde. Wat was het dat ze miste? Talent? Motivatie? Een speciale plek om haar frustraties kwijt te kunnen?

      Het leek wel een hopeloze neerwaartse spiraal. Als er een grens tussen gevoelloosheid en angst zou bestaan, had zij hem gevonden.
      De snel afgeraffelde pagina werd snel omgeslagen, maar de volgende bladzijde kreeg nog geen kreukel voordat het boekje al van het bed viel. Eindelijk doen waar je zin in had, eindelijk vrienden die je passie deelden. Dat waren de zinnen die ze telkens in haar hoofd herhaalde terwijl ze zich in de collegezalen liet uitbuiten. Ze had tijd voor extra vakken. Interessant. Zelfontplooiing. Een manier om je vroeg te specialiseren in hetgeen dat je later wilt gaan doen. Op een gegeven moment las ze de tekst in haar boeken niet meer. Met de hulp van een aantal belangrijke bladzijden en het internet kon ze ze ook wel analyseren. Er was ooit een gezegde dat luidde dat een goede auteur altijd tijd om te lezen had. Zou het andersom ook gelden? Hoe meer ze moest lezen, hoe minder woorden ze op het papier kon schrijven. Wat waren de gevoelens die in haar verhalen beschreven werden ook alweer. Vreugde, verdriet, liefde... Ze had ze alle drie laatst nog meegemaakt, maar nu waren het slechts doffe kopieën van de emoties die ze vroeger nog zo openlijk tentoonstelde. Het was lastig om zulke kwetsbare concepten op haar leeftijd op tafel te brengen.

      Een vurige liefde, een zenuwslopende affaire. Haar hart werd gebroken en hersteld door een mysterieuze jongeman. Eindelijk voelde ze de emoties waarnaar ze verlangde, maar was het het waard?
      Een uitgeschoten lijn verpestte de rest van de lege regel. Na één slechte relatie kwam twee, twee maakte drie, vier en vijf lagen om de hoek... Het was makkelijk om jongens binnen te halen, makkelijker dan het was om woorden op papier te krijgen. Het waren máár relaties; de thrill komt niet uit verbintenis.