[3] Enough

Langzaam keek ik zijn kamer rond. Het was een gezellig huis met een positieve sfeer. Ik rook een lekker geurtje, waarschijnlijk van de man. Ik voelde me langzaam rustiger worden. M'n ademhaling ging van jachtig naar rustig, en m'n armen en benen trilden wat minder. M'n hart klopte iets minder snel, en ik voelde me een beetje slaperig. Ik sloot m'n ogen langzaam, en zuchtte diep. Ik voelde mezelf langzaam naar een plek zweven, waar alles goed en mooi was. Tot ineens het licht daar uit ging. Ik vloog overeind, en gilde: "ADAM!". Ik hoorde voetstappen, en ik zag de man die me gered heeft uit het water, angstig in de deuropening staan. "Hey, wat is er?". Hij rende naar me toe en hield me stevig vast. Ik voelde tranen achter m'n ogen prikken, en door zijn sterke, warme armen kon ik m'n tranen niet meer bedwingen. Ze liepen snel achter elkaar over m'n wangen. Hij zuchtte. "Wat is er liefje..?". Ik huilde alleen nog maar harder. "M'n...m'n zoontje... M'n zoontje is nog bij hem! Hij is nog bij HEM! Wat gaat hij met hem doen? Ik wil hem terug! Ik wil Adam terug!" snikte ik hysterisch. Hij hield me iets strakker vast, en stond rustig een beetje op, en ging naast m'n - nog steeds drijfnatte - lichaam zitten. Hij streelde m'n haren zachtjes, en zorgde dat ik stopte met huilen. Na een aantal droge snikken, keek ik hem mistroostig aan. "Waarom ben je zo lief voor mij?". Een angstig gevoel bekroop mij. Ik wist niet wat het was, maar het voelde niet goed. "Waarom niet?" antwoordde hij met een gesmoorde stem. Ik voelde een warme traan over m'n wang lopen. Ik drukte mijn gezicht in z'n vest, en knuffelde hem zachtjes. Langzaam liet hij me los, en stond hij op. Hij liep naar de stoel aan de andere kant van de kamer, en pakte daar een groot shirt van Slipknot vanaf, en een skinny. Ik keek hem even zwijgend aan. "Euh... Uit m'n alto-tijd." grinikte hij kort, en hij krabde zich even achter zijn oor. "Hier... Daar om de hoek heb je een douche... Ga je maar even opfrissen, je zult het vast wel ijskoud hebben...". Hij gaf me de broek en het shirt en knipoogde even snel naar me. Ik stond moeilijk op, en besefte in een schok weer dan ik bijna bevroren was. Ik strompelde moeilijk naar de deur. "Je komt toch niet kijken of binnenvallen he?". Hij schoot in de lach. "Waarom zou ik? Ik ben niet zo iemand... Als je het echt niet veilig vind, kun je de deur op slot doen. Veel plezier!". Hij glimlachte even kort, en wuifde eventjes met zijn handen, alsof hij wilde zeggen dat het okay was. Ik glimlachte even flauw, en opende de deur, en sloot hem weer. Ik draaide het slot erop, en legde de kleren op een rekje. Ik keek even om me heen. Het was een klein badkamertje, met tegeltjes en een grote spiegel. "Huh, de patser..." lachte ik schamper. Ik kleedde me voorzichtig, maar langzaam uit, en bekeek mijn gebroken en verwondde lichaam. Ik zuchtte diep en stapte onder de douche. Ik draaide de kraan open, en voelde al gauw de hete straaltjes water over mijn pijnlijke rug lopen. Kon ik hier maar voor altijd blijven staan. Ik sloot mijn ogen heel even, om ze na een aantal minuten weer abrupt te openen. Ik zocht naar wat shampoo, en maakte mijn haren nat. Ik wist ook wel dat ze dat al waren, maar het warme water verspreidde zich zo heerlijk door m'n haren en over m'n hoofd, dat ik vanbinnen helemaal warm werd. Takjes en plantjes vielen uit mijn blondbruine haren. Ik spoelde het opgedroogde bloed van m'n armen en benen, en bekeek de diepe sneeën. Ik wastte m'n haar vlug en ging met een bodymilk over m'n lichaam heen. De shampoo ruikte echt heerlijk, en ik voelde mezelf weer een stuk beter. Beter als normaal zelfs. Na een tijdje besloot ik toch maar onder de douche uit te stappen, en me af te drogen. Ik zocht een handdoek en droogde me af. Vlug kleedde ik me aan. De skinny zat niet echt fijn, omdat hij me er geen onderbroek bij had gegeven. Vlug stapelde ik m'n oude kleren op elkaar, en legde die op het rekje. Ik borstelde mijn haar tot het glom, en ik keek tevreden in de spiegel. Ik kon het niet laten om even kort naar m'n spiegelbeeld te glimlachen, voor ik de deur opendraaide. Ik liep voorzichtig naar de woonkamer, en zag daar de man, mijn redder, op de bank zitten. Hij glimlachte lief naar me. Hij vloog overeind. "Nu zie je er zelfs mooier uit als net...". Ik bloosde. "Echt?". "Echt..." en hij kuste me.