Dromen ||002

Er waren ondertussen al een paar dagen voorbijgegaan, sinds dat Julia en ik het over de buitenland stage hadden gehad en we hadden het er met geen woord meer over gehad. Met mijn ouders heb ik het er thuis nog wel over gehad.
“Mama, ik heb zitten nadenken en ik wil mijn volgende stage graag in Engeland doen. Weet je nog dat ik altijd al zei dat ik graag een keer naar Londen wil? Hoe leer ik Londen beter kennen dan daar stage te lopen? Ik heb al wel besloten dat ik niet alleen naar Londen toe wil, maar Julia zei al dat ze dan wel met mij mee wil. Maar nu was eigenlijk mijn vraag of je een weekendje weg met mij wilt naar Londen. Zodat ik kennis maken met de stad, voordat het mij niks lijkt en ik er twintig weken aan vast zit.” Ratel ik aan één stuk door. “Ik weet dat je altijd nog een keer naar Londen toe wilt, Evi. Hoe zie je het voor je met het weekendje weg qua kosten? Ik moet het sowieso eerst met je vader overleggen.” Antwoord mijn moeder terug, maar het is een goed teken dat ze niet gelijk zegt dat ik het beter niet kan doen. “Nou we betalen allebei ons eigen gedeelte, dus ieders de helft.” Antwoord ik wijs. “Ow dus zo doe jij dat.” Zegt mijn moeder lachend. “Iemand meevragen op een weekend weg, maar diegene wel zelf laten betalen.” “Ik had ook kunnen zeggen dat je alles moest betalen, dus ook voor mij.” Kaats ik weer terug. “Heb je het hier al met je coach op school over gehad?” Vraagt mijn moeder opeens serieus. “Nee, dat is wel een goeie. Zal haar de eerste keer dat ik weer les van haar heb, vragen of ze het verstandig voor mij vindt om op buitenland stage te gaan.
Vandaag heb ik les van mijn coach en kan ik haar de vraag stellen. Ik hoop maar zo dat ze zegt dat we in het vierde leerjaar ook op buitenland stage mogen. Eerst hebben we nog een les over voeding. Ik ga rustig naar Julia op een stoel zitten. We moeten naar presentaties kijken van klasgenoten, maar deze keer vind ik het niet zo erg. Elk groepjes moet namelijk eten laten proeven, wat bij hun presentatie hoort. Tijdens een presentatie valt mijn oog opeens op een poster op een kast over de buitenlandse stages. Ik tik Julia en wijs erna. Dit kan gewoon geen toeval zijn, dat precies in het lokaal waar ik mijn coach erover ga vragen zo’n poster hangt.
1,5 uur en een mandarijn, snoepjes, chocola en een berliner bol verder is de les afgelopen. Ik had besloten om aan het eind van de coach haar les, als de rest van de klas weg was, te vragen of ik ook op buitenland stage kan. Of mijn coach mij er wel voor geschikt vindt. Ik vraag dit expres pas wanneer iedereen weg is, voordat mijn coach zegt dat het beter voor mij is om het niet te doen.
Tijdens de les bekijk ik de poster eens goed en zie erop staan dat de buitenlandse stages voor in het derde leerjaar bedoeld zijn. De moed zakt me al in de schoenen. Dat zal ik weer hebben, mag het helemaal niet in het vierde leerjaar.
Ik draai me om naar Renate, die achter mij zit. Renate had haar afgelopen stage in Duitsland gedaan. “Renate, mag je alleen in het derde jaar stagelopen in het buitenland of ook in het vierde?” Vraag ik voorzichtig. “Volgens mij mag het ook in het vierde jaar. Wat dan? Wil je graag op buitenland stage? Ik vond het wel een hele gave ervaring.” “Ja, ik zou graag naar Londen willen op stage.” “Als je in het ziekenhuis stage wilt lopen, moet je niet naar Londen gaan. Daar heb je alleen maar stageplekken in verpleeghuizen. Volgens mij zijn de stages in Londen ook maar tien weken en geen twintig weken. Dan zou je daarna je stage in Nederland moeten afmaken.” Antwoord Renate terug. “Dat is wel jammer dat het maar tien weken is. Ik zou juist twintig weken dan fijner vinden, omdat ik altijd tijd nodig ben om aan een nieuwe stageplek te wennen.” Antwoord ik teleurgesteld.
Eindelijk is de les afgelopen. Ik loop samen met Julia naar onze coach. “Ik had een vraagje. Is het in het vierde leerjaar ook nog mogelijk om op buitenland stage te gaan?” Vraag ik enigszins al bang voor het antwoord. “Het mag wel, maar ik zal het niemand aanraden. Dit omdat je met je examens zit. Het is niet zo dat wanneer Julia het vraagt ik dan zeg dat het wel mag.” Luidt het antwoord van mijn coach. “Dankjewel voor het advies. Daarom wou ik het ook eerst aan u vragen.” Balend van het antwoord liep ik weg, wetend dat ze ergens wel gelijk heeft.