1.3 Goodbye

Verveeld zat ik uit het auto raam te kijken. Niet dat er veel te zien viel. Een weg. Héél soms een andere auto. Bomen. Gras. Het was me een beetje te groen hier. Ik had nooit echt gehouden van boswandelingen en dat soort dingen. Maar ik dacht dat ik er binnenkort maar mee moest beginnen. Want het was een feit, er viel hier waarschijnlijk niks anders te doen!
Ik wou iets te doen hebben! Muziek luisteren, boek lezen iets! Ik hield het niet meer uit!
En toen eindelijk zag ik een bord. Een bord met de plaats waar we waren! Oké, dit las ik toch niet goed?
We waren in Porks beland? Een stad die in het Engels varkens betekend... Dat meen je niet. Waarom zou je, je stad nou Porks noemen?! Wonen hier allemaal dikke mensen ofzo? Nou daar paste ik dan alweer perfect lekker tussen. Niet, ik was zelf aardig dun, al zei ik het zelf. Inmiddels kon ik al huizen zien. En nog wat andere gebouwen, waaronder een paar restaurantjes.
'Kijk schat, daar is je school' zei mijn moeder. Ik keek even door het andere raam en zag een school. Het was niet zo super groot. Maar de kinderen die er rond liepen waren in ieder geval niet super dik. Ze deden geen eer aan de stads naam - gelukkig. Ik wierp nog een snelle blik op de school en keek weer het andere raam uit. Gelukkig hoefde ik morgen vast nog niet naar school. Ze moesten vast nog wat dingen regelen, dat kon bijna niet anders. Of wacht, ze hadden de hele verhuizing geregeld... Dus waarom ook niet meteen mijn school?! Ik zuchtte.
'Mam?' vroeg ik.
'Ja?'
'Waarneer moet ik naar school?'
'Morgen kan je al heen!' zei ze vrolijk. Ze wou me volgens mij zo snel mogelijk het huis uit hebben! Volgens mij wou ze me net zo graag weg hebben als dat ik wou blijven!
'En mijn boeken dan?'
'Die krijg je op school' Alsof ik dat ooit mee kon zeulen. Ik was nou niet bepaald super sterk!
'En hoe moet ik dan op school komen?' hoe meer ik zeurde over school, hoe sneller ze misschien zei dat ik niet naar school hoefde!
'Wat dacht je van de fiets?' zei mijn vader lachend. Nu kreeg ik ook een grijns.
'Die was toch gestolen?' zei ik poeslief.
'Nee, dat zeiden we zodat we je fiets alvast naar het nieuwe huis konden brengen' zei mijn vader met een nog groter grijns. Fijn, mijn grijns was meteen verdwenen.
'Ik loop wel' mompelde ik nog. Dit was echt zo gemeen. Zo oneerlijk!
En toen stopte de auto. Ik keek verbaast uit het raam. Oké, dit had ik niet verwacht. We hadden een... nouja een mooi, groot huis! Oké, Porks had dus wel mooie huizen!