Introductie
Ik zal me eerst even aan jullie voorstellen, voordat jullie mijn levensverhaal lezen. Mijn naam is Evi Brouwer. Ik ben 21 jaar oud en woon in Nederland. Ik woon nog bij mijn ouders thuis, samen met mijn broertje en onze hond.
In 2016 heb ik mijn diploma Verzorgende IG in ontvangst mogen nemen en ben daarna fanatiek aan het werk gegaan. Helaas heb ik me laten overhalen om de verpleegkundige opleiding versneld te gaan doen. Door deze keuze zit ik sinds september weer in de schoolbanken, waar ik op sommige momenten veel spijt van heb gehad. Maar op andere momenten voelt het als de beste keuze ooit aan. De persoon die mij heeft overgehaald om de opleiding te doen is namelijk mijn ex-schoonzus. Maar als zij mij niet had overgehaald had ik nooit de leukste klasgenoten/vriendinnen leren kennen, namelijk Julia, Lotte en Ziva.
Naast dat ik naar school ga, werk ik binnen de zorg. Dit zorgt ervoor dat ik mijn huiswerk wel eens op de tweede plaats zet. Maar dat doe ik met liefde, ik geniet namelijk van elk moment dat ik op het werk ben.
Ik zit op korfbal, waardoor ik één keer in de week training heb en één keer een wedstrijd. Daarnaast probeer ik nog twee keer in de week naar de sportschool te gaan.
Zoals je misschien al merkt zit ik niet stil. Ik houd ervan om bezig te zijn. Of nou ja houdt ervan, misschien doe ik het ook wel om het lege gat te vullen. Het gat wat lang gevuld werd door een vriend.
Maar genoeg over mij gepraat, laten we beginnen met het verhaal.
Reageer (2)
Toevallig om te zien dat er nu meer mensen zijn die hun eigen verhalen delen !
6 jaar geledenSuperleuk om te zien, vooral omdat het voor mij nu ook erg herkenbaar is haha
Ik ben benieuwd !
'x
interessant! ik hou van waargebeurde verhalen. ik ben ook ooit een keer van plan om een verhaal te schrijven die gebaseerd is op mijn leven maar, ik vind dat nu nog steeds te gevoelig. BUT you go girl en kan niet wachten om je verhaal verder te lezen en misschien zoals jij het zei dat ik misschien iets leer van jouw ervaring.
6 jaar geledenVoor mij blijft het ook gevoelig, maar ik heb gemerkt dat ik het verhaal kwijt wil. Ik weet dat mijn vriendinnen er nu wel een keer klaar mee zijn en het niet meer aan willen horen.
6 jaar geledenOp de één of andere manier geeft het ook rust om het op deze manier allemaal op te schrijven, doordat ik er nu van een afstand naar kijk. Maar toch blijft het iets engs om het met iedereen te delen en te weten dat iedereen een eigen mening erover gaat vormen.
Klopt maar daar hoef je niks van aantrekken. Je komt hier voor een doel en dat moet je vasthouden
6 jaar geleden