De nieuwe wereld

Het portaal sloot zich achter mij en ik was in een soort bushokje belandt. Ik ging het hokje uit en veegde mijn tranen weg. Ik liep langs huizen en keek soms is binnen. Ik keek naar een kind dat voor een koude kachel met gesloten ogen zat. Plots deed haar ogen helemaal open en er ontstond een klein vuur in de haard dat zich langzaam verspreide. Ik liep verder en merkte dat de straten breder begonnen te worden. Ik moest dus dicht bij het centrum zijn. Ik liep nog zeker een halfuur rond maar toen gaf ik het op. Ik stapte naar een vrouw die net uit een auto kwam die op 10 centimeter boven de grond zweefde. "Mevrouw , weet u waar ik een gebouw kan vinden met dit teken op?" vroeg ik terwijl ik het teken van mijn ketting toonde. Ze lachte en zei " Natuurlijk kan ik dat. het gebouw dat je zoekt is de Magix school." Ze creëerde een bol van licht en zei "Deze bol zal je ernaar toeleiden." "Bedankt mevrouw" zei ik. De bol vloog rustig weg en ik liep hem achterna. We gingen steeds verder van de stad. Uiteindelijk gingen we een bos in. Na dat ik door een rivier was gestapt. Kwam ik uit bij een muur. ik keek naar de bol en die verdween in het niets. Ik moest waarschijnlijk bij de rand van het domein zijn. Ik besloot maar om de muur langs de rechterkant te volgen. Ik stapte en hoorde plots geritsel van uit een boom komen. Mijn wapens waren niet verborgen onder mijn kleren dus kon ik er direct aan. Ik liep langs de muur maar bleef op mijn hoede. Ik had het gevoel dat ik bekeken werd. Ik had vijf stappen gezet toen ik iemand super hard hoorde schreeuwen. Hij kwam recht naar mij toegelopen met een speer voor zich uitgestrekt. Ik rende de ander kant op en zag iemand uit de bosjes komen met een zwaard. De man met de speer had zijn vaart verminderd en ging op twee meter van mij staan. Ik zag nog meer mensen uit de struiken komen. Uiteindelijk stonden ze met tien voor mij in een halve cirkel. Eén jongen was zo vol van zichzelf dat hij vlak voor mij kwam staan en vroeg "Wie hebben we hier? Het is jammer dat je ons bent tegengekomen jongen.'" Hij was misschien maar twee jaar ouder dan mij maar hij voelde zich duidelijk de baas. "Inderdaad wat jammer dat ik jullie tegen ben gekomen. Ik had me vandaag nog voorgenomen om niemand te vermoorden." zei ik. Met een grijns op mijn gezicht haalde ik vliegensvlug mijn rechter zweep uit zijn houder en haalde hem over het gezicht van de jongen. Hij had niet verwacht en viel achter over. Nog voor iemand anders kon reageren haalde ik ook mijn ander zweep uit. "Wie is de volgende?" Ik had gehoopt dat ze allemaal door elkaar kwamen aanvallen maar dat deden ze niet. Ze hieven als één hun schilden van hun rug om een muur te maken. De éne jongen was overeind gekomen en vormde nu ook een deel van de muur. Ik stak mijn zwepen weg maar haalde mijn messen naar boven. Het was niet echt de bedoeling om ermee te vechten maar gewoon om ze af te schrikken. Plots boordde een ijl zich langs mij in de muur. Ik keek naar de pijl en pots gaf het mij een elektrische schok. Ik liet mijn messen vallen en viel neer op de grond. Ik wou net recht komen maar één van hen had mij alvast. Ik voelde me bekrompen en begon te beven en te rillen. Ik voelde plots hevige pijn in mijn lichaam dat zich super rap verspreidde. Ik riep super luid. Plots creëerde ik enorme veel energie maar ik kon het niet stabiel houden waardoor het in een nanoseconde ontplofte. Iedereen vloog bij mij vandaan en ik zelf viel met mij handen op mijn rug gebonden op de grond.