Wraak op de jager

Het gejank van het jong sneed als een mes door mijn ziel heen. Het vroeg aan zijn moeder of het wakker zou willen worden. Hij wreef met zijn snuit in de donkere moedervacht. Ik verstijfde van ontroering.Plots hoorde ik geklik van achter mij. "Draai je om en verroer geen vin." zei de jager. "Eerst verdwijnt mijn ijsbeer in het niets en nu staat hier een joch dat al mijn zeehonden vrij laat." Ik draaide mij om, met ingehouden woede."Ja, soms gebeuren er rare dingen in de wereld hé." Ik voelde woede in mij broeden. In de meeste boeken beschrijven ze het als een vuur dat zich langzaam verspreidt. Voor mij voelde het alsof ik een ijskoud glas water had gedronken en dat het zich verspreidt langs al mijn bloedbanen. Ik voelde het contact tussen de sneeuw en mij voeten. ik voelde mij één worden met de watermoleculen. Ik stapte langzaam in de richting van de jager. "Kid blijf staan. Ik trok zonder twijfel deze trekker over. " Ik bleef op het zelfde ritme in zijn richting stappen. Ik pakte het geweer. Ik keek met een glimlach naar de jager. Hij vertrouwde het zaakje niet dus besloot om toch maar de trekker over te halen. Maar het was al te laat. Het hele geweer was bevroren. Hij smeet het op de grond en zette het op een lopen. Mijn glimlach was verdwenen. Ik bukte mij en raakt het ijs aan. We waren één. Ik keek naar de man en zonder dat ik ook één kik moest geven begon het ijs te kraken. De barsten in het ijs gingen op een topsnelheid naar de man toe. Het ijs haalde de man in en twee barsten snelden naar elkaar toe. Toen de man geen kant meer op kon liet ik het valk ijs ,waar hij zich op bevond , met een beweging van mijn hand langzaam zakken. "Kid, stop alsjeblieft." Dat maakte me nog woedender waardoor ik het ijs nog sneller liet zakken. De man zat zeker al tien meter onder de zee spiegel en schreeuwde nu om hem met rust te laten. Ik zag iet zo heel ver van mij vandaan water. Ik vroeg het om naar mij te komen. Met bewegingen van mijn handen liet ik zeker 200 liter water naar mij toe komen. " Dit is wat je verdient." riep ik. Ik liet water in put vallen en blies met al mijn kracht om het water direct te doen bevriezen. Nadat het geluid van van kolkend water verdwenen was en de damp van mijn adem viel er een doodse stilte.Ik keek nog is naar de put en zag dat de man die bevroren in het ijs zat. Ik ging terug aar de kooi waar de zeehond zat. Ik aaide het over zijn hoofdje en op de één of ander manier hadden we contact. "Kom, maatje wij gaan een stap in de wereld zetten." De zeehond verstond mij en accepteerde mij ook. Ik ging in de richting van het water en sprong erin. De zeehond sprong mij achterna. Mijn haar hing nat op mijn schouders. Ik keek naar de volle maan en plots begon mijn nek ernstig te jeuken. Het hield even rap op als het was gekomen. ik voelde aan mijn nek en merkte dat mijn vel los hing.Ik had kieuwen die dicht waren boven water en open onder water. Ik keek naar de zeehond en we verdwenen het donkere water in. Ademen onder water is geweldig. Mijn ogen hadden waarschijnlijk ook een verandering ondergaan want ik zag nu heel scherp. Ik voelde de stromingen van het water. Ik ging dieper om met mijn hand oor het koude zand te woelen. Het was geweldig.