2.2

De volgende avond liepen Prongs en ik richting het Quidditchveld achter in de tuin waar Fleamont het veld met verschillende spreuken had betoverd, zodat de Muggles niets konden meekrijgen van onze activiteiten. We waren iets te vroeg, maar dan konden we alvast enkele rondjes vliegen om er weer even in te komen. Het Quidditch seizoen was alweer enkele maanden afgelopen en in de vakantie hadden we tot nu toe nog geen tijd gehad om een potje te spelen.
'Zou McKinnon al een van hen zijn?' vroeg ik me hardop af. Het zou een verklaring kunnen zijn voor haar vreemde gedrag gisteren. Of misschien zou ze er zeer binnenkort een worden. Ja, dat was het. Ze zou zeer binnenkort een Death Eater worden en was vast bang om betrapt te worden. Want nu You-Know-Who nog niet helemaal aan de macht had, kon ze nog in Azkaban belanden. Niet dat ze daar dan heel lang zou zitten als You-Know-Who wél aan de macht kwam, maar daar hebben we het maar niet over want dan zou ik zo veertig pagina’s vol kunnen schrijven en eerlijk gezegd zit niemand echt te wachten op zo’n doemgedachte van me.
Prongs keek me bedenkelijk aan. 'Geen idee, maar ze deed wel echt vreemd. Waar is de Slytherin Princess gebleven? Is ze die vergeten op Hogwarts?'
'Het klopt inderdaad niet,' zei ik nadenkend en keek uit over het veld kijkend of ik al een van de McKinnons zag aankomen. Nog steeds snapte ik nog niet helemaal waarom ik ooit vrijwillig had ingestemd om een potje Quidditch te spelen met de McKinnons, maar ook dat was weer een heel ander verhaal.
De uitslover die hij was, hing Prongs nu ondersteboven aan zijn Broom alsof het een duikelrek was met de bezem in zijn knieholtes. 'We moeten maar eens op onderzoek gaan,' besloot hij.
'Hoe dan? Jij bent overdag aan het werken en 's avonds zijn haar ouders thuis,' vroeg ik me af en keek mijn beste vriend aan die weer normaal op zijn Broom ging zitten.
Hier had hij nog niet aan gedacht. Voor enkele seconden zweeg hij dan ook en dacht na. 'Dit wordt jouw missie, Pads. Je gaat proberen met haar te conecte. Dat kan je makkelijk! Maar dan moet je daar zo gelijk mee beginnen door een beetje aardig te doen, daar houden meiden van,' knipoogde hij lachend.
'Misschien moet je dat maar eens bij Evans proberen,' zei ik pesterig en lachte.
Een diepe zucht gleed over Prongs’ lippen. 'Serieus Pads, dit jaar moet het lukken. Als het me dit jaar niet lukt, zie ik haar nooit meer,' zei hij dramatisch, waardoor ik automatisch moest lachen.
Beledigd keek Prongs me aan. 'Sorry Prongs, maar soms kan je zo'n dramaqueen zijn!' lachte ik.
'Ik? Jij bent hier dramaqueen nummer één, Pads!' reageerde hij lachend en gaf me een duw tegen mijn schouder.
Dramatisch rolde ik met mijn ogen. 'Dat valt best mee. Soms laat ik me gewoon meeslepen,' reageerde ik simpel en haalde nonchalant een hand door mijn donkerbruine haren.
Een korte grinnik verliet Prongs lippen. 'Leuk omschreven. Maar nu, hoe verover ik Evans? Want dat "zes maanden plan" waar Wormy vorig jaar mee kwam, werkte voor geen meter,'
Lachend schudde ik met mijn hoofd. 'Dat is omdat Wormy niet goed is met meiden net als Moony. Moony gaat met meiden om alsof ze gelijken zijn, vrienden, best friends forever,' 'dramaqueen,' onderbrak James me. Ongestoord ging ik verder, 'Maar je moet misschien beginnen met Evans "Lily" beginnen te noemen en haar complimenten geven, veel complimenten. Vrouwen houden daarvan. Zelfs als ze er uitziet als een vogelverschrikker, vooral als ze eruit ziet als een vogelverschrikker trouwens, vertel je haar hoe mooi ze is of een compliment over haar kleding, haar of lach,' vertelde ik Prongs. Ik haalde mijn schouders op. 'Dat werkt áltijd bij mij,'
Mijn laatste opmerking liet hem gniffelen. 'Altijd? Al die 18 keer?'
Voldaan glimlachte ik breed en knikte bevestigend. 'Al die 18 keer,' zei ik trots en rechtte mijn rug.
In de verte hoorde ik enkele stemmen en keek in de richting waar het geluid vandaan kwam, de McKinnons. Prongs en ik wisselden een blik, waarna we landden en het viertal glimlachend aankeken. Je maakte niet vaak mee dat twee Gryffindors vrijwillig met vier Slytherins een potje Quidditch gingen spelen. Dat kwam zeg maar nooit voor, nooit. Wat moesten de andere Gryffindors wel niet van ons denken? Niet dat dat me iets kon schelen, maar ze zouden ons sowieso voor gek verklaren en ongelijk kon ik ze eigenlijk niet geven.
'Hoi hoi,' begroette Melanie ons vrolijk en ik moest me echt even inhouden. Was zij serieus een Slytherin geweest? Ze zou met die vrolijke en vriendelijke houding bijna een Hufflepuff geweest kunnen zijn. Misschien was zij zo iemand die de Sorting Hat gesmeekt had om haar in Slytherin te plaatsen. Ik zou er nooit achterkomen, want de McKinnons waren te trots om het ooit toe te geven.
'Zin in een potje?' grijnsde Prongs breed, terwijl ik het viertal in me opnam. Het was nog erg warm voor Britse maatstaven, maar ondanks dat hadden toch alle vier de McKinnons lange mouwen aan. Zouden ze? Ik groef in mijn geheugen wanneer ik McKinnon voor het laatst met ontblote onderarmen had gezien. Gister niet, maar op school wel. Dus dan moest het in de vakantie gebeurd zijn. Het was namelijk wel heel verdacht dat ze alle vier lange mouwen droegen.
We verdeelden ons in twee teams. Prongs, McKinnon en ik waren het eerste team en Melanie, Marc en Mason het andere. Natuurlijk waren wij beter, aangezien Prongs en ik allebei in het team van ons House zaten. Prongs was een Chaser en ik was een Keeper. McKinnon zat niet in het team van Slytherin, maar dat was ook niet heel gek. Want zolang ik me kon herinneren had er nooit een meisje in het team gezeten, een beetje seksistisch was het wel. Maar eigenlijk was ze nog geen eens zo heel slecht. Ze was niet goed, maar ik had wel eens slechter gezien. Haar zus was hier een goed voorbeeld van. Man, wat was zij slecht. Marc en Mason konden ook nog wel redelijk spelen, maar die hadden volgens mij allebei ook in het team van Slytherin gezeten. Ik deed wat Prongs me had gezegd en complimenteerde McKinnon als ze scoorde en knipoogde dan speels naar haar. Ze keek me dan niet-begrijpend aan en verwarring was te zien in haar gezichtsuitdrukking. Het gebeurde namelijk niet vaak, nooit, dat ik, Sirius Black, een Slytherin een compliment gaf of ook maar een poging deed om vriendelijk tegen hen te doen. Nee, ik verachtte iedere Slytherin en dat was geen geheim. Natuurlijk stond Snivellus boven aan deze haatlijst, gevolgd door McKinnon, mijn lieve nichtje Bellatrix en Malfoy. Dus ik vond McKinnon's reactie meer dan normaal. Al deed ze vreemd. Ze was haar bitchy self niet, zoals ze dat op school was. Daarom moest ik me over mijn eigen normen en waarden heen zetten, ik moest weten wat ze in haar schild voerde. Nu kon ik de ruzie met haar moeder ook niet helemaal plaatsen de eerste dag dat ik haar deze zomer zag. Waarom zou Mrs. McKinnon niet blij zijn met Malfoy? Hij paste precies bij haar. Ze waren allebei even irritant en verschrikkelijk. Het klopte gewoon niet. Er waren ontbrekende plekken in haar verhaal die ik niet kon plaatsen, nog niet in ieder geval.