Nog meer stenen

De steen die Eliot had uitgehaald trok mijn aandacht. Hij was pikzwart maar er hing een oranje gloed rond. 'Benjamin,zou je dit willen meenemen naar jouw lab?' 'Natuurlijk Eliot.' Ik griste de steen van tafel en liep ermee naar mijn lab. Het was eigenlijk een werkplaats waar ik mijn ideeën uitwerkte. Ik haalde een vijl uit een schuif vanonder mijn bureau. Ik vijlde de steen beetje en ving het stof dat ik maakte op. Zelfs de kleine brokjes die ik van de steen had gehaald. Straalden een oranje gloed uit. Ik legde het stof onder mijn microscoop en zag iets onmogelijk. Ik rende naar de verzamelplaats met de resultaten van de steen op mijn tablet. Ik verbond mijn tablet met de tv zodat Serenza en Eliot mee konden kijken. 'De steen draagt een hoge elektrische lading met zich mee. Hij straal radioactievestralen uit maar hij is op de één of ander manier toch niet radioactief. Maar het raarste is dat de snelheid waarmee de cellen zich bewegen in de steen. De steen zou eigenlijk een gas moeten zijn op deze temperatuur.' zei ik. Ik was een beetje buitenadem. 'Dus we hebben te maken met een elektrisch-schijn-radioactieve-steen-die-eigenlijk-een-gas-moet-zijn?' vroeg Eliot. ik knikte van ja en zette mij op een stoel die dicht bij mij stond. Dat was ik nog vergeten te vertellen ik heb Astma en een hartprobleem. Het niet zo erg hoor maar ik kan gewoon niet mee doen aan grote inspanningen. Maar nu terug naar die steen.Net zoals ik was de rest ook geschrokken van dit resultaat. 'Ik denk dat het best als we die steen met rust laten en er gewoon niet meer aankomen.' zei Serenza met een bezorgde blik. Ik knikte dat ik er akkoord mee was en Eliot haalde zijn schouders op. Ik wou net zeggen dat ik de steen veilig zal opsluiten in een kluis in mijn lab maar ik kreeg er de kans niet voor want het alarm ging af. Serenza snelde zich naar de computers en zei 'Weer een overval bij een juwelier maar deze keer in de Brugstraat;' Eliot had zijn pak al aan en verdween in het niets. 'Eliot ze zijn gewapend met handgeweren en één met een shotgun.' zei ik door mijn microfoontje waardoor ik in staat ben om in contact te blijven met hem. 'Met hoeveel zijn ze ?' vroeg Eliot. 'Vier staan voor het gebouw en twee zijn binnen in. Zorg datje binnen bent voor dat ze in het niets beginnen te schieten.' zei Serenza. Ik wou net iets grappigs zeggen maar dat is er nooit meer van gekomen. Ik zag door de lens die in Eliots oog zat dat er vier stenen met ongelooflijke snelheid. naar het Star lab vlogen. Ik rende van mijn computer naar mijn lab maar ik was al te laat. Onze steen was door het plafond geschoten en ook op weg naar Star lab. Ik rende naar de lift en riep nog tegen Serenza dat ik de steen achter na ging. Ik weet niet hoe snel de steen ging maar sneller dan ik om mijn fiets wel. Na toch tien minuten op volle snelheid fietsen kwam ik aan bij Star lab. De steen leek nu nog een mug. Ik liep erachter aan en zag dat de steen vertraagde. Plots kwam de gedachte in mijn hoofd dat het vandaag de dag waarom de deeltjesversneller gestart zou worden. De steen stond nu helemaal stil. Ik vertraagde mijn pas en kwam uiteindelijk tot stilstand bij de steen. Ik probeerde hem te nemen en juist op dat moment dook de steen recht naar beneden de grond in. Ik legde mijn oor op het gat dat de steen en hoorde een bepaalde energie suizen. Ik keek en zag een oranje energie recht op mij afkomen. Het raakte mij volop in mijn gezicht en ik vloog bewusteloos het water in. Dit was het einde van mijn normale leven.