How weird these humans are..

Het was nacht, de duisternis omringde alles.
Maar Anne zat nog wakker in haar kamer.
Ze deed het licht aan en toen weer uit, het deed pijn aan haar ogen.

Ze pakte een boekje en begon te schrijven.
'Mensen zijn zo raar, hun gewoontes, hun emoties. Waarom voelen ze dit allemaal? Het is allemaal zo vaag, ik snap het niet. Ik snap mensen niet. Waarom willen ze zo graag vrienden zijn? Ik moet het uitvinden, moest en zou het uitvinden.. Maar nu voel ik zelf ook iets voor iemand. Ik haat dit.'

Ze was in de war, voelde druk in haar hoofd.
Haar hart ging tekeer als ze aan hem dacht.
Ze kon niks anders, hij zat altijd in haar hoofd.
Ze ging liggen en deedt haar ogen dicht.
Ze had tijd nodig om over alles na te denken.