Deel 2: Wat doen we hier 'Gale_2'

Ik zit in meditatiestand in mijn kamer. In deze kamer staat geen bed, maar wel een kast vol met boeken. Voor de kast is een cirkel getekend. Een soort meditatiecirkel als ik mij niet vergis. Dus daar ben ik in gaan zitten. Ook toen ik nog niet wist hoe ik die kracht in mij kon gebruiken heb ik altijd het gevoel gehad dat die ruimte waar mijn kracht opgesloten zit veel gemakkelijker toegankelijk is door te mediteren. Terwijl ik mediteer verlies ik alle besef van tijd, maar er komt wel wat kracht uit de ruimte, uit de meditatiecirkel misschien. Zonder het te beseffen houd ik mijn rechterhand recht naar voren. ‘supernatet’
Ik stop mijn meditatie en kijk verschrikt op. Ik heb geen idee hoe ik op die woorden kom, maar ik weet exact wat het betekent. Het is een spreuk dat een boek laat zweven. Hmm handig is het niet, maar wel goed dat ik intuïtief een spreuk kan uitvoeren. Dan, uit het niets valt er een boek van de bovenste plank van de kast naar mij. Ik kan niet uit de weg springen en als een boek dat zo dik is op mij valt heb ik op zijn minst gekneusde ribben. Ik steek mijn arm omhoog en wil ‘Ponere’ roepen, dat is een spreuk dat ervoor zorgt dat er iets stopt met bewegen. Maar iets zegt me dat ik dat niet mag doen, zou het te veel kracht vragen. In plaats van dat te zeggen gebruik ik ‘Lente!’, hiermee zal het boek niet midden in de lucht blijven hangen, maar langzaam naar beneden komen zodat ik het kan opvangen. Nog voor ik het woord volledig heb uitgesproken voel ik de kracht al uit me wegglippen, tegelijkertijd vertraagt het boek en land zachtjes in mijn schoot.
Dit is echt geweldig, ik mag straks niet vergeten aan de rest te vertellen wat me overkomen is. Natuurlijk niet alleen geweldig, maar ook beangstigend, hoe kan ik al die dingen? Ik heb ooit iets gelezen dat zei ‘met grote kracht komt grote verantwoordelijkheid’, wat zou die verantwoordelijkheid dan zijn? Daar mag ik nu niet te veel bij stilstaan, eerst verder leren wat er te leren valt.
Op dit moment lijkt Intuïtief mijn kracht gebruiken heel erg handig, je kan het sneller doen zodat, als het op een belangrijk moment nodig is, je levens kan redden. Dan herinner ik me iets; De woorden die ik net gebruikt heb staan vooraan in mijn boek. Toen wist ik nog niet wat ze betekenden. Maar dat wil wel zeggen dat als ik die woorden gelezen heb ik ze kan gebruiken. Anders moet ik zelf spreuken uitvinden, en dat lijkt me onmogelijk. Toch zeker op dit moment.
Ik neem mijn boek weer vast en probeer nog wat spreuken te lezen; spreuken zoals ‘cliens’, ‘Cura’, ‘lux’ …
Wel interessant die woorden tegen te komen. Dan zie ik iets staan dat belangrijk lijkt, ongeveer in de helft van het boek terwijl ik gewoon er doorheen blader. Deze spreuk begrijp ik meteen bij het lezen, het is een soort zoekopgave. Als ik aan iets denk dat ik zou willen verwezenlijken met magie maar niet weet welke spreuk het is moet ik deze spreuk gebruiken. Deze spreuk zorgt er dan voor dat het boek bladert tot hetgene wat ik wil voor me ligt. ‘optare’. Ik heb geen idee waarom ik die spreuk begrijp en de andere spreuken niet. Het gaat me in elk geval goed helpen.
Ik heb een idee, misschien moet ik op zoek gaan naar een spreuk die kan vertalen. Dan kan ik alle spreuken begrijpen die ik maar wil. Ik denk heel intensief aan een vertaalspreuk en zeg: ‘Optare’.
Kracht vloeit weg uit mijn armen, dan realiseer ik me dat ik al veel energie heb gebruikt toen ik onze honger stilde en toen ik die 2 boeken tegenhield.
Voor ik het bewustzijn verlies zie ik dat het boek is gestopt met bladeren en stopt op een spreuk die ‘Linua …’ luid.