Kam ~ Archer Hawkins 1 (Kyonakoenen)

Ik loop het voetbalveld op. Ughh... De meiden hebben me gewekt voor een of ander dom spel. "Mooi, je bent gekomen! Wij zijn al geweest! Jouw beurt met Seven Minutes in Heaven!" roept Silvia meteen. Ik draai me om en loop terug zonder een woord te zeggen. Celia haalt me in. "Kom op, doe nou mee!" smeekt ze. "Hoezo zou ik meedoen met zo'n dom spel?" vraag ik. "Archer doet ook mee," fluistert ze, in de hoogste toon die ze waarschijnlijk kan, in mijn oor. Ik stop en draai me naar haar toe. "En wat moet ik daarmee?" snauw ik. "Het is toch duidelijk dat je hem leuk vind," zegt Celia. Ik ben even stil. Ik heb ook in een bende gezeten en daarom trekken we af en toe op maar leuk... "Zoek gewoon naar de kam," zegt Celia als ze me mee trekt.

"Oké, grabbelen maar!" zegt Silvia als ik voor de opengesneden bal sta. Ik steek mijn hand erin en voel tot ik de omtrekken van een kam voel. Ik trek mijn hand terug uit de voetbal, met de kam erin. "Die is van mij," hoor ik iemand achter me als hij ruw uit mijn handen word getrokken. Ik draai me om en zie Archer staan die zijn haren weer eens kamt. "Naar het clubhuis jullie twee!" roept Sue ultra opgewekt. Ik loop langzaam richting het clubhuis, gevolgd door Archer, en ga daar op een stoel zitten. De deur valt dicht en ik kijk naar een plek op de vloer voor me. "Wat is hier eigenlijk het nut van?" vraagt Archer dan. "Een dom spel van de managers, meer niet," antwoord ik. Hij bromt instemmend en dan pas kijk ik naar hem op. Hij kamt altijd zijn haren... Zou hij flippen als ik door zijn haren zou vegen. Ik sta snel op en veeg door zijn haar. "Wat doe jij nou?!" roept hij verbaasd uit als hij snel door zijn haar begint te kammen. Ik lig in een deuk. "Die reactie was nog beter dan ik verwacht had," zeg ik, tussen het lachen door. Dan komt hij mijn kant op gelopen. Ik ga aan de andere kant van de tafel staan. Als hij naar mij gerend komt, ren ik naar de andere kant van de tafel. En zo gaan we even door. Tot hij over de tafel heen springt, me vloert en me praktisch gezien vast pint op de vloer. "En nu?" vraag ik als ik om me heen kijk. Ik durf hem niet aan te kijken, merendeels omdat ik mijn wangen nu al lichtjes voel branden. "Nu dit..." antwoord hij als hij mijn haren door de war veegt. "Oh nee! Mijn haar!" roep ik extra overdreven als ik Archers kam snel uit zijn zak pak en mijn haren begin te kammen. Hij kijkt me met het droogste gezicht ooit aan. "Oh sorry, lijk ik nu te veel op prinses Archer," zeg ik grijnzend. Hij draait zich boos om. Is hij hier serieus beledigd door?

Na een halve minuut zo te hebben gestaan spring ik op zijn rug. "Nam je dat nou echt serieus?" vraag ik hem. "Hoezo vraag je dat nou weer?" Hij negeert het feit dat hij antwoord hoort te geven. "Nouja, het was maar een grapje," zeg ik als ik ga staan en voor hem kom staan. Dan valt er een korte stilte. Dan raap ik al mijn moed bij elkaar en geef ik hem een knuffel. "Waar is dit goed voor?" vraagt hij. "Vredesknuffel," zeg ik lachend. Als ik weer terug ga staan, en Archer dus los laat, zie ik iets dat ik totaal niet had verwacht. Hij is vuurrood! "Waarom lijkt je op een tomaat?" probeer ik mijn verbazing te verbergen. "Dat doe ik niet!" zegt hij als hij naar het plafond kijkt. Dan gaat de deur open. "Jullie zeven minuten zijn om!" roept Mark voor hij terug loopt. Ik geef Archer snel een kus op zijn wang en loop naar buiten. "Dat doe je wel," spreek ik hem nog snel tegen.