Hs 51: Marly

"Oké... doei." Kyky hangt de telefoon op en loopt naar mij toe. "We moeten van coach Hillman naar het clubhuis op Raimon komen," zegt ze. Ik heb eigenlijk geen zin, merendeels omdat ik Xavier enorm mis. Natuurlijk heb ik contact met hem maar dat is toch alleen maar over een telefoon. "Ja, tuurlijk," antwoord ik toch maar. Ik weet dat Kyky me anders toch wel mee gaat slepen. Ik zucht en ga me aankleden, aangezien ik in mijn pyjama TV zat te kijken.

We lopen over straat, tot we Jude tegen komen. Kyky stopt en aangezien ik niet alleen verder wil lopen ben ik ook gedwongen om te stoppen. Ze beginnen blij met elkaar te praten over mogelijke redenen dat iedereen opeens bij elkaar word geroepen. Aangezien ik er niet met mijn hoofd bij ben krijg ik nauwelijks mee wat ze verder zeggen en voor ik het weet staan we voor Raimon. "Kom, dan gaan we naar binnen," zegt Kyky. "Ik kom zo, ga maar alvast," zeg ik. Ik zie het voetbalveld liggen, wedden dat we daar moeten gaan spelen. Ik zucht, ik heb niet meer gevoetbald sinds de wedstrijd Genesis tegen Raimon. Dan loop ik toch maar naar binnen. Het is overbevolkt binnen en enorm benauwd. Iedereen praat blij met elkaar en ik zie een paar mensen die met ons mee gingen toen we tegen Alius voetbalen. Hurley, Darren, Scotty en nog wel een paar. De managers staan ook bij elkaar en er is een man en een meisje die bij elkaar staan die ik niet ken. Stonewall is er ook, die mocht van mij wegblijven. Er zijn nog twee jongens die ik niet herken.

Na een tijdje gaat de deur weer open en het valt stil. Na een tijdje beslis ik toch te gaan kijken, gewoon uit nieuwsgierigheid. Ik kijk even vol verbazing voor het tot me door dringt dat Jordan en Xavier net binnen zijn gestapt. Ik doe mijn uiterste best om me zo snel mogelijk door de menigte heen te werken en knuffel Xavier meteen. "Ook hallo," zegt hij lachend als hij me terug knuffelt. "Ik heb je zo gemist," zeg ik als ik een paar tranen over mijn wangen voel lopen. Dan roept coach Hillman de aandacht op en blijf ik luisteren terwijl ik naast Xavier sta. We gaan inderdaad weer voetballen, voor het Football Frontier Internationaal en nu ben ik er klaar voor. Ik hoef niemand meer te missen en we gaan sowieso winnen!

The End!!!