Proloog.

door het raampje zie ik hem rennen, al hijgend probeert hij de trein bij te houden. hij zoekt naar mij. drinkt er tot me door. ik klop op het raampje maar hij hoort het niet. verslagen staat ie op het verlaten perron. hij roept nog iets maar ik hoor het niet. de trein maakt vaart en weilanden en bomen schieten voorbij. de vrouw die tegenover me zit slaapt en de rest van de coupe is leeg. ik probeer een zee van tranen binnen te houden, maar al snel stroomt de eerste over mijn wang, de rest volgt. het snikken doet me het besef van tijd verliezen, alles om me heen is pik zwart. slecht het razen en piepen van de trein dreunt door mijn hoofd.
wanneer ik een oog open doe schijnt de zon buiten volop en de trein mindert vaart. ik ben tuis, zeg ik zacht in mezelf maar voor het eerst heb ik gevoel dat ik hier niet echt thuis ben.