Inleiding

Ik ben Benjamin. Dit is mijn verhaal. Een verhaal dat gaat over vriendschap, trouw, moed en dood.
Een verhaal dat in het verleden is gebeurd en mijn toekomst heeft veranderd. Dit is het verhaal van de Kitsonu's.

Ik was twee maanden oud toen mijn nonkel me vond in de weide van mijn ouders. Ik in doeken gewikkeld wenend in het gras. Achter mij lag mijn moeder. Dood. 'Aan een hartstilstand overleden.' zeiden de dokters. Dat zeiden ze ook bij mijn vader en mijn twee oudere broers. Ons huis was afgebrand en alleen de flessenmuur stond nog voor een deel overeind. Mijn nonkel aanschouwde het tafereel en pakte mij toen op. Hij fluisterde een paar sussende woorden in mijn oor en mijn geween ging over naar baby gebrabbel en mijn stem viel uiteindelijk stil. Met mij in zijn handen liep hij naar mij moeder toe. Zijn zus. Haar hand was tot een vuist gebald. Mijn nonkel opende de vuist en zag dat er een ketting in lag. In het midden van de ketting was er een gouden druppel die verdeeld werd door een zilveren lijn. Daar rond was er een cirkel van koper en die werd nog eens omringd door een metalen driehoek. Toen zei hij tegen mijn doodde moeder ' Ik zal goed voor hem zorgen Lore. Ik zorg ervoor dat hij zeker een Kitsonu word.' Hij nam de ketting in zijn hand en hing het om mij nek. Daarna prevelde hij een paar rare woorden en er kwam goud zand uit zijn handen. Dat op de een of andere manier rond ons zweefde en ons uiteindelijk helemaal omhulde. Plots verdween het zand in het niets en bevonden we ons in een caravan in het bos.

Hier bracht ik de rest van mijn saaie leven door en leed een leventje zoals iedereen.
Dacht ik.