Foto bij #**A Broken Ghost**# -4-

"We schrikken soms van de kleinste dingen,waarvan we denken dat ze klein zijn. maar misschien zijn ze groot. maar als we niet weten dat ze groot zijn,waarvoor zijn we dan bang?"

Na het eten,gingen ik en men vader voetbal op tv zien. Men vader was helemaal enthousiast toen onze ploeg een punt scoorde. Mij was het eigenlijk gelijk. Het boeide me nu even niet. Normaal gezien zou ik half op tafel springen,maar nu was het zelf moeilijk om er nog maar naar te kijken. ‘jack? Wat is er?’vroeg men vader. ‘niks,wat zou er moeten zijn?’vroeg ik. ‘je doet anders.’zei hij. ‘wow,meen je dat nu? Misschien is dat normaal als je een stuur in je lijf hebt gehad ofzo?’zei ik sarcastisch. ‘ja,maar..je doet gewoon anders als normaal. Gaat het wel goed met je?’vroeg hij. ‘ja,perfect! Het was nog nooit beter!’zei ik kwaad en stond op. Ik stormde naar boven,naar men slaapkamer. Ik liet de deur met een harde knal dichtknallen en ging kwaad achter men bureau zitten. Ik startte men pc op,misschien kan dat men gedachten wat verzetten. waarom reageerde ik eigenlijk zo? Zo doe ik nooit tegen men vader! Ik ben nog nooit kwaad op hem geweest! Ik ging op het internet en ineens kreeg ik het idee om men ongeluk op te zoeken. Je weet wel,ongevallen staan bijna altijd bij een krant bij of op het internet. Ik ging naar een krant site en typte de datum in die men moeder nog had gezegd. 24april. Direct verscheen er een grote foto op het scherm waar ik mezelf in kon zien. Gott! Heb ik er zo tussen gezeten! Bah.. Blijkbaar was ik buiten bewustzijn,want men ogen waren dicht en er liep een straaltje bloed langs men hoofd. En het stuur tussen men ribben kon je ook duidelijk zien. Ik klikte snel op ‘meer informatie’,zodat de foto zou verdwijnen. Daar zag ik een artikeltje. Dat ga ik eens lezen. Misschien kan ik me dan terug dingen herinneren.
“op 24 april reed een auto tegen een boom aan,terwijl die 80 kilometer per uur reed. De twee inzittenden hebben het ongeval wonderbaarlijk overleefd en zijn nu naar het ziekenhuis overgebracht. Een veilige bron heeft verteld dat waarschijnlijk een dier op de weg stond en dat ze wouden uitwijken. Meer informatie krijgt u volgende week”
Ik klikte het volgend artikel aan,van een week later.
“de 17 jarige jongen jack,die in de auto van 24 april zat,ligt nog steeds in coma. Artsen vertelden ons dat ze het stuur dat tussen zijn ribben gekneld zat,succesvol hebben kunnen opereren. Hij heeft een paar gebroken ribben,een gebroken arm en wat krassen. Het is nog steeds een raadsel of hij nog ooit zal wakker worden.” haha,ik ben wakker geworden. Zo zie je maar. Ik verga niet. Maar het voelt eigenlijk wel vies aan,om zo’n artikels over jezelf te lezen. Nu ben ik soort van beroemd,terwijl de meeste mensen me niet eens kenden. Raar. Misschien kan ik toch maar beter naar beneden gaan en sorry tegen men vader zeggen, ik weet niet wat me bezielde. Ik sloot de pc weer af en toen het beeld zwart werd,verschoot ik zo erg,dat ik achterover men bureaustoel vloog. Ik stond snel recht en keek wild om me heen. Men hart raasde als een gek. Wat was dat! Fuck! Het was zo eng! Ik zag ik he spiegelbeeld van men pc scherm iemand staan. Slechts een vage schim,maar het was zo freaky! Ik ging snel men kamer uit,met een kloppend hart en ging terug naar beneden. Ik liet me in de zetel naast men vader vallen en probeerde me onverschillig te houden. Ze moeten niet weten dat ik een schim inbeelde. Ik bedoel..het kon ook gewoon een stomem vlek zijn! Ja,dat zal het wel zijn. Niks om me zorgen over te maken

Reageer (3)

  • iesebells

    verslaafd :$

    1 decennium geleden
  • nopnie

    Wow, Oke dit gaat echt supereng worden!
    Snel verder!
    :$

    1 decennium geleden
  • Airashii

    Jeej ^^
    Ik vind je verhaal echt leuk.
    Volgende!

    Xx

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen