Chapter 37

"Jack, nee" ik duw hem lachend weg. "Kom op, love" hij keek me met een rare blik in zijn ogen aan. Hij noemde me love. Dat zei hij altijd in de tijd dat hij me 'bedroog'. Boos draaide ik me om en liep naar de tent van Merle. "Wat is er?" Jack zijn stem klonk bezorgt. "Niks" Deze wereld had een raar effect op Jack en mij. Beide waren we ons zelf niet. Er hangt een negatieve energie hier. Ik legde mijn hand op de tent. Tot mijn verbazing ging de tent niet open. "huh .." Ik bleef het proberen, maar niks werkte. "Jack de tent gaat niet meer open." Ik draaide me verschrikt naar hem toe. "Wat heb je precies gewenst?" vroeg hij doordringend. "Nou .. dat niemand naar binnen kon, alleen met een aanraking met liefde en .." Jack onderbrak me. "Je houd niet van der, hé? Je deed al die tijd alsof!" Jack keek me heel boos aan. Deze plaats had inderdaad een slechte invloed op ons. "J-jawel met heel mijn hart!" ik dijnsde achteruit. "Hoezo krijg je de tent dan niet open?" "Ik weet het niet!" ik raak in paniek, wat als Merle er niet meer uitkomt? Jack liep woest naar de tent toe. Ook hij kreeg de tent niet open. "Wat heb je nog meer gewenst, Jones." hij gebruikte nooit het woord Jones, alleen als hij boos op me was. Dit was niet goed. Jack was te open voor de negatieve energie. "Jack geloof me, waarom zou ik jou de waarheid niet vertellen, je weet hoe erg ik het haat als mensen liegen" Jack zijn ogen keken fel. Hij trok zijn zwaard en zetten het puntje onder mijn kin. "Wat.Wensde.Je" sprak hij in zinsdelen. Tranen vormde zich in mijn ogen. Hij is zichzelf niet, we moeten hier snel weg. Straks .. vermoord hij me nog. We waren allebij boos door deze atmosfeer en ... Dat was het! We waren allebij boos, geprikkeld en erg geweldadig. Daarom kregen we die tent dus niet open. "Jack luister naar me." hij liet zijn zwaar dzakken. "Ik luister .." "Kijk je kan alleen de tent openmaken met pure liefde, maar deze plek heeft een negatieve nloed op ons, waraschijnlijk door het oproepen van de duivel. We zijn boos en daarom krijgen we de tent niet open." Jack zijn gezicht was emotieloos. "Daar zit wat in." beide keken we elkaar verslagen aan. "Hoe gan e dat voor elkaar krijgen? Zolang we in deze ruimte zijn zullen we boos blijven en het zal alleen maar erger worden en .." Jack duwde me met zijn handen op mijn schouders tegen de grond. Hij trok zijn wenkbrouw op. "Het bed staat er nog .."

Samen met Jack en Merle sta ik weer in de woestijn. Grijnzend kijk ik naar Jack die zijn shirt dichtknoopt. Ik denk dat jullie wel weten hoe we uit die Olawii woesijn zijn gekomen. Jack geeft zijn bekende scheveglimlach weer cadeau."Ik hou zoveel van je." hij geeft me nog een zachte zoen. Ik glimlach. "Zeg Captian, waar gaat onze reis naartoe." vraag ik met mijn glimmende ogen. "We hoeven nergens meer heen. We zijn vrij van avontuur." hij slaat zijn armen om mijn middel heen. Ik kijk treurig naar de grond. "Wat is er?" Jack pakt met zijn duim en wijsvinger mijn kin. Ik open mijn lange wimpers en kijk naar hem op "Je zei, eens een piraat altijd een piraat. We zullen nooit vrij zijn van gevaar." Jack pakte mijn hand stevig vast. "Maudy, wat er ook gebeurt, ik zal altijd naast je staan. Ik laat je nooit meer in de steek." "Dat is heel lief van je Jack, maar zeg nooit, nooit. Je wet niet wat er zal gebeuren." "Maak je geen zorgen, waar wij heen gaan zal er niks gebeuren." Ik keek raar op. "Maar we zouden toch nergens heen gaan?" vroeg ik. "We gaan naar huis" zei Jack. "Je bedoelt de Pearl." zei ik lachend. Jack schudde geheimzinnig zijn hoofd. "Tortuga" Mijn ogen worden groter. Tortuga. Daar ben ik al heel lang niet meer gweest. Jack tilde mij langzaam op. Zo liepen we naar de boot. Merle rende voor ons uit. Ik was zo blij met hoe mijn leven nu was. Ik wilde dit niet meer kwijt. Met de gedachten dat ik Stella weer ging zien, fleurde ik helemaal op. Ik heb haar zoveel te vertellen.

Reacties :'D!