#8 I am in Love...

'Leuk hé, zo'n les.' Edward glimlachte, maar nog steeds zat hij zo dichtbij mij dat ik hem kon aanraken, maar toch zover weg dat er een tafel tussen ons zat. Alleen zijn stoel stond naar me toegedraait. 'Haha ja.' Ik glimlachte. Ik pakte een wattenstaafje en het verdween in mijn mond. Ik haatte biologie, omdat de lessen soms zo stom waren! Toen we klaar waren begon in een gesprek met Edward. 'Wat had je?' Ik keek hem vragend aan. 'Wat had ik?' Hij keek me ook vragend aan. 'Je was ziek.' Mompelde ik. Een diepe frons kwam op zijn witte voorhoofd, maar toen knikte hij. 'Buikpijn en wat hoofdpijn.' Hij glimlachte flauwtjes. 'Ik heb eigenlijk nog nooit bij iemand zwarte ogen gezien.' Zei ik toeknikend naar zijn zwarte ogen. 'Oh.' Hij draaide zich om en keek naar het raam. Ik had het dus voorgoed verpest. De bel ging, en binnen een oogwenk was hij weg. Ik keek wat verbaasd om me heen, maar herstelde me weer en liep naar mijn kluisje. Erik had een kluisje naast mij en we praatte wat. Ik luisterde maar half en pakte mijn gymtas. 'Ik moet gaan.' Ik glimlachte wat flauw en draaide me om richting het gymlokaal. Rosalie was haar gymkleren al aan het aan doen en ze glimlachte. 'Hoi Bella.' Ze knikte me toe, met een mooie stem. Ik zag dat Rosalie mooie caramel zachte ogen had, heel anders dan die van Edward. Ik deed snel mijn gymkleren aan, wat niet snel ging. Natuurlijk liet ik mijn gymtas vallen, en kreeg ik mijn shirt niet uit. Samen met Rosalie liep ik de gymzaal binnen. We gingen trefbal doen, dus ik liet me snel afgaan, en ging op de bank naast Angela zitten. Ze lachte naar me, en ik lachte terug. Ik zag dat Rosalie zich soepel beweegde. Ze ontweek alle ballen, en de andere groep maakte geen kans. Hoe kan een familie zo perfect zijn? Ze waren allemaal knap, maar geen echte broers en zussen. Vreemd. En nog steeds wist ik zeker dat Edward niet ziek was geweest. Hij deed zo gek toen ik het hem vroeg. De schooldag ging voorbij, maar ik bleef maar piekeren. Toen ik mijn auto wou ingaan, hield Alice me tegen, samen met Jasper. 'Heb je zin om mee te gaan naar ons huis?' Vroeg Alice vrolijk. Jasper knikte bemoedigend en ik knikte vrolijk. 'Jaa!' Floepte ik er overenthousiast uit, maar Alice leek het niet te merken. Voor haar was dat overenthousiaste gedoe gewoon normaal. 'Gezellig!' Alice sloeg een arm om me heen.