Scar 6

Het laatste stuk van het vorige hoofdstuk:
‘Kom anders even mee naar binnen,’ zegt ze en ze lijkt zelf bijna net zo verbaasd als ik.
‘Dat hoeft niet. Ik zal je niet lastigvallen,’ antwoord ik met een lachje, maar ze schudt beslist haar hoofd.
‘Je hebt heel veel moeite voor me gedaan. Ik zou het echt heel erg vinden als je nu gewoon als een soort taxi weggaat. En anders ben ík zo alleen,’ zegt ze oprecht, maar bij dat laatste klinkt er een klein glimlachje door in haar stem.
‘Oké, maar hoe weet je zo zeker dat ik geen moordende psychopaat ben? Of zie je altijd het beste in mensen?’ vraag ik en wiebel melodramatisch met mijn wenkbrauwen.
Ze schiet kort inde lach - en het is een echte lach - waarna ze haar deur op een klein kiertje opent.
‘Integendeel. Ik neig juist alleen het slechtste te zien, maar je bent de eerste in een lange tijd die zo aardig tegen mij is, dus als je me toch besluit te vermoorden, weet ik dat je het in ieder geval heel beleefd doet,’ grijnst ze.
'Hoe precies vermoord je iemand op een beleefde manier?' vraag ik met een opgetrokken wenkbrauw.
Ze haalt haar schouders op. 'Weet ik veel. Jij bent hier de beleefde moordenaar, niet ik.'
'Misschien moet ik het op mijn cv zetten.'
Ze maakt een instemmend geluid en stapt uit. 'Kom je nou mee of niet, meneer de moordenaar?'
Heel even twijfel ik nog, maar dan stap ik uit.