This was it.

''Ze waren samen vanaf jonge leeftijd'' klonk een stem door een zaal vol verdrietige mensen. ''Maar ik treur niet, en dat zal ik ook nooit doen.'' Zei Michael rustig.
''Ik ben blij voor ze, niet dat ze weg zijn, absoluut niet zelfs. Maar wel dat ze zolang samen waren. Dat is wat ze wouden. Pablo was een goede vader voor mij en Cindy. Chelsea was een lieve zorgzame moeder. Ik mis ze. Maar ik zal niet treuren. Ze waren samen. Samen werden ze oud en gelukkig. En ze zullen altijd voort leven in onze harten. Ik mis jullie, ik denk aan jullie. Ik hoop dat jullie het goed hebben bij god.'' Hij veegde een traan weg en ging weer zitten. Dit is het einde van ons verhaal.
Chelsea en Pablo hebben liefde, geluk en hoop gekend. Ze zijn getrouwd en kregen 2 kinderen. Bedankt voor het volgen van hun verhaal.