Hoofdstuk 2

2033- Koning Ardans 49ste troonjaar
Een klein meisje met kleurig roze haar huppelde door de paleisgangen. In haar armen een mandje vol frambozen en bramen. Ze was net alleen, gevolgd door 5 schildwachten, naar het bos gegaan. De arme schildwachten slenterden met veel lawaai achter het meisje aan. Dit was de vierde mand vandaag. Polliaes huppelde gewoon verder, zoals ze de rest van de dag al deed, ze had de schildwachten niet eens gehoord.
“Oh, prinses Polliaes, we hebben echt wel genoeg fruit voor de pudding vandaag!”, verzuchtte de keukenhulp die de mand aannam. De mand werd naast nog 3 andere volle manden gezet.
“En voor morgen?’, vroeg prinses Polliaes, die hoopte dat zij morgen weer kon helpen.
De keukenhulp wist niet zo goed wat zij daarop moest antwoorden. Gelukkig werd ze gered door een schildwacht;
“Prinses, uw les mensentaal begint weer”, verkondigde hij.
Prinses Polliaes keek nog even naar de keukenhulp. Ze had graag nog meer geholpen met het maken van haar favoriete toetjes. Aan de andere kant vond ze het leren over mensentalen wel leuk. Hoewel ze niet zeker wist of ze het even leuk vond als oud-elfs.
“Oké, ik ga”, besloot de prinses. Het personeel zuchtte opgelucht.
“Ik ben er morgen bij zonsopkomst weer bij”, voegde Polliaes eraan toe, tot ergernis van iedereen.
Het keukenpersoneel wilde juist verder werken toen zij erachter kwamen dat er 3 messen misten.

“Enando, jouw tutor klavecimbel is er!”, riep Ariana naar buiten. Daar stond op het grasveld een jonge elfenprins te jongleren met messen. Hij reageerde niet. Enando was puur en alleen gefocust op de messen in zijn handen.
“Enando!”, gilde Ariana; “Als je nu niet direct die messen teruglegt in de keuken en naar boven komt dan…”
“Dan wat?”
Ariana pakte haar spreukenboek en sloeg het open op pagina 32. Als haar broertje niet wilde luisteren dan zou zij het maar zo moeten doen. Ze las de spreuk, voor het terugbrengen van spullen naar de plek waar zij nodig zijn, hardop.
Enando reageerde verontwaardigd toen zijn messen plots verdwenen.
“Je krijgt ze pas terug als de les is afgelopen”, zei Ariana, verder wilde zij er geen woord meer aan vuil maken. Mopperend stampte Enando richting het paleis. Het was niet eerlijk dat zijn zus haar magie zo gebruikte. Hij had niet eens magie, en zelfs al zou hij een beetje hebben gehad, Ariana was dusdanig veel ouder dat zij het toch veel beter zou beheersen.
Enando had niet zo veel interesse in andere dingen dan zwaardvechten. Natuurlijk hield hij ook wel van paard- en eenhoornrijden, varen en boogschieten, maar dingen waarbij je moest stilzitten... die waren niet echt aan hem besteed. Helaas waren er weinig fysieke lessen, naast dansen. Zijn vader vond hem te jong om te schermen. Zijn moeder liet hem enkel op zondag boogschieten. Vandaar dat er op alle dagen behalve zondag messen uit de keuken verdwenen.