Proloog

Xinta - 1275, eerste dag van de nieuwe zonnewende

Het regende bliksem. Onder mij kolkte de woeste zwarte zee. Ik zat hoog, bijna tegen de wolken in de lucht, het baatte niet. De golven spatten zo hoog op dat ik mijn ogen moest focussen op de ruimtes ertussen. Alleen zo kon ik veilig het land bereiken.
Mijn vingers waren koud, nat en ruw door de schubben van mijn draak. Mijn voeten hingen gevoelloos in de beugels.
In de donkere wateren tolde een schip. Aan boord was mijn broer, Merrew, en zijn matrozen. Aan alle kanten goot water de boot binnen. Als niemand ingreep zou de boot ten onder gaan. Het was zijn eigen schuld; hij had de boot te zwaar beladen. Als zijn schip en alle rijkdommen naar de bodem van de oceaan zou gaan, dan had ik een kans.
Het enige wat ik dan hoefde te doen was veilig aan land komen. Als ik dat deed, zou ik de nieuwe koningin zijn.